สองสาวเดินไปที่โรงอาหาร เลือกซื้อขนมกว่าหลายอย่าง ก่อนจะหอบมานั่งกินด้วยกันระหว่างรอเข้าแถว
“เล่าเลย” มีนากระตุ้นเพื่อน ขณะที่กินขนมมันฝรั่งทอดกรอบไปด้วย
“ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่กับแม่ที่ ‘หมู่บ้านเนินอูม’ แล้วนะมีนา แต่ย้ายมาอยู่ในอำเภอคันคายแทน”
“ทำไม?”
“แม่ให้คนมารับฉันไปส่งให้เสี่ย”
“ฮะ! แกพูดจริง?” เธอรู้ว่าคนนั้นไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของพลอยไพลิน แต่อีกฝ่ายก็ดูแลเพื่อนของเธอมา
และที่ผ่านมา เธอก็มักได้ยินจากปากเพื่อนว่าโดนแม่ตีและดุด่าอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้จะรุนแรงถึงขั้นเอาเพื่อนของเธอไปส่งให้เสี่ย
“ใช่ เชื่อไหมว่าตอนที่คนพวกนั้นกำลังจะพาตัวฉันไปให้เสี่ย ฉันกลัวมาก ตอนรถติดไฟแดง ฉันจึงรีบวิ่งลงจากรถแบบไม่คิดชีวิต แต่คนพวกนั้นก็วิ่งตามฉันมา ฉันคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี ฉันก็เลยวิ่งให้รถชน”
“ฮะ! แกวิ่งให้รถชน?” มีนาไม่รู้จะตกใจกับประโยคไหนก่อนดี ทั้งแม่เลี้ยงเอาเพื่อนของเธอไปขาย ห
