เจ้าของผม...คือเธอ

Ep 1 พี่น้อง "ขึ้นรถ" "พี่เจส" น้องอิมสาวน้อยหนึ่งเดียวในแก๊งลูก ๆ ยืนกอดกระเป๋าใบโตอยู่ที่หน้าโรงเรียน อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้วที่น้องอิมจะมาโรงเรียน เธอสอบเข้าคณะแพทย์ที่ KS ได้เป็นที่เรียบร้อย และวันนี้พี่ชายแท้ ๆ อย่างคีนและคุณติดแข่งฟุตบอลมหาลัย ทำให้ออกมารับไม่ทันตามเวลานัด ด้านพี่ชายน้องชายลูกพ่อป้อง ลูกพ่อวิว ลูกพ่อโอม ก็ไม่มีใครว่างหรือต่อให้ว่างก็ไม่มีใครกล้าเสนอหน้าออกมายกมือขึ้นแล้วพูดว่าจะเป็นคนมารับน้องอิมให้ เพราะทุกคนรู้ดีว่าพี่รองอย่างเจสซี่จะได้ยกตีนถีบจนกระดูกเอวหักได้ ก็หวงแบบน้องสาวแระ "ทำไมไม่รอในรร." "อิมออกมาซื้อโตเกียวอ่ะ" "คราวหน้ารอพี่มาก่อนค่อยออก" "ก็เดี๋ยวพี่ร้านโตเกียวเข็นไปขายที่อื่น" "อิม" "ขา...โอเค ๆ รู้แล้วค่ะ" จะไม่ให้พี่ชายคนสนิทแบบเขาโมโหได้ไงก็ภาพที่เห็นตอนรถเคลื่อนเข้าใกล้น้องอิม มีแต่เด็กผู้ชายโรงเรียนข้าง ๆ มายืนยิ้มพูดคุยอยู่นานสองนานจนไม่รู้ตัวว่าเขามาถึงแล้ว ดูจากเสื้อที่ใส่ก็รู้ได้ว่าเป็นเด็กนานาชาติอีกโรงเรียนหนึ่ง เด็กวัยเดียวกันคงคุยกันสนุกกว่าพูดคุยกับพี่ชายแบบเขาสินะ "มื้อเย็นกินเลยไหมป้าหนาวไม่อยู่นิ่" "ได้ค่ะ" "แล้วนอนบ้านไหน" "บ้านพี่คีนทั้งอาทิตย์เลย" "อืม" ทุกครั้งที่พ่อแม่ของน้องอิมไปดูงานหลายวัน อิมจะมานอนที่บ้านของคีนแทน บ้านเขามามี๊ฟาจะอยู่ดูแลทุกคนตลอด เพราะมามี๊ฟารักน้องอิมมากเลยจะไม่ยอมไปไหนในช่วงที่แม่หนาวของน้องอิมไม่อยู่ น้องสาวคนเดียวก็แบบนี้เจสซี่เองก็ชินแล้ว บ้านของคีนกับอิมเป็นครอบครัวใหญ่สามพี่น้องทำอะไรก็จะพึ่งพากันตลอด ด้านคุณก็ห่วงน้องอิมไม่แพ้คีนแต่อาจจะติดเล่นไปซะหน่อย บทพี่ชายสุดโหดคนรองเลยมาตกที่เจสซี่แทน "อุ๊ย...น่ารักจัง" "..." "พี่เจสรออิมแป๊บนึงนะ" "..." ชายหนุ่มร่างสูงกับเสื้อช็อปยืนช้อนน้องอิมอยู่ไม่ห่าง ปล่อยให้น้องอิมก้ม ๆ เงย ๆ ดูสร้อยข้อมือแบรนด์ที่กำลังเป็นกระแสในหมู่วัยรุ่นจนกว่าจะพอใจ หน้าตาเขาไม่เคยยินดียินร้ายอะไรอยู่แล้ว น้องอิมขอพี่พนักงานลองสร้อยอยู่ 3-4 เส้นจนเธอเลือกได้ เธอตัดสินใจเลือกแล้วก็กำลังจะหยิบมือถือขึ้นสแกนจ่ายเงิน แต่เจสซี่ก็ยื่นหน้าจอมือถือตัวเองสแกนจ่ายตัดหน้าไป "พี่เจส" "..." "มันแพง" "พูดมากเก็บเงินตัวเองไว้ซื้อขนมเถอะ" "ขอบคุณนะคะ" แค่เพียงมือเล็ก ๆ ยกมือขึ้นประกบวางลงที่กล้ามแขนของเจสพร้อมคำว่าขอบคุณ ก็ทำให้เขาถึงกับกลืนน้ำลายดังอึกใหญ่ มือหนารีบยกขึ้นดันศีรษะของน้องอิมออกให้ห่างจากเขาเบา ๆ และเลี่ยงเดินออกมายืนรอหน้าร้านแทน ไม่นานน้องอิมก็เดินออกมาพร้อมกับสร้อยข้อมือแบบเดียวกันแต่ขนาดใหญ่กว่า "อิมซื้อให้พี่เจส" "..." "ลายนี้ล่ะผู้ชายใส่ได้" "..." "แต่ชาร์มไม่เหมือนของอิมนะ" "..." "ของพี่เจสอิมใส่เป็นตัวอักษร J ให้" มือหนายื่นออกไปอย่างเสียไม่ได้ให้น้องอิมจัดการใส่สร้อยข้อมือแบบเดียวกันกับของเธอที่เขาเพิ่งจ่ายเงินซื้อให้ น้องอิมคิดอะไรอยู่เขาเองก็ไม่รู้แต่เขาตอนนี้เริ่มจะคิดไม่ดีซะแล้ว "ไม่ชอบเหรอคะ" "เปล่า" "แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้น" "เดือนหน้าเราครบ 18 แล้วใช่ไหม" "ช่ายยยยยยย" "ดี!!!"