ตอนที่ 16
ช่วงหลังเลิกเรียน ทันทีที่การประชุมคณะเริ่มขึ้น ภูรวิชก็รีบตรงดิ่งไปยังห้องพยาบาลทันทีราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่างฉุดรั้งเขาไว้ เขาก้าวเข้าไปอย่างเงียบเชียบและเห็นพีรยานอนพักอยู่บนเตียงอย่างสงบ
“นัตตี้!!..เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นไหม” เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่เต็มไปด้วยความห่วงใย เธออาการดีขึ้นมากเพราะได้ทานยาไปตั้งแต่ช่วงเที่ยง ใบหน้าที่เคยซีดเผือดก็เริ่มมีสีเลือดฝาด
“ดีขึ้นมากเลยค่ะ ขอบคุณพี่ภูอีกครั้งนะคะ” นัตตี้ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาใกล้
ภูรวิชเท้าแขนกับขอบเตียงและมองเธออย่างพิจารณา ดวงตาคมกริบของเขาอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
“เย็นนี้ที่หอประชุมยังมีกิจกรรมของคณะอยู่ นัตตี้กลับพร้อมพี่นะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” คำพูดของเขาไม่ใช่แค่คำชวน แต่เป็นคำสั่งที่แสนอบอุ่น
“กิจกรรมเหมือนเมื่อตอนกลางวันใช่มั้ยคะ” แววตาของเธอแสดงความเหนื่อยหน่ายออกมาเล็ก
