ต้าวโคแก่ของหนูใบชา
บทที่ ๔
“ดุอาทำไม” อาสิงหามองหน้าฉันด้วยสายตาสงสัย แต่ตอนนี้ฉันมั่นใจว่าใบหน้าของฉันต้องแดงมากแน่ ๆ ฉันที่ลุกขึ้นมายืนได้แล้วเพราะความช่วยเหลือของเขา ขยับตัวออกจากผู้ชายด้านหน้า ก็น่าเป็นจังหวะเดียวกับที่อาสิงหารู้ตัวว่าฝ่ามือเขาจับไปที่นมตู้มของฉันนั่นแหละ “นิ่มดี”
ฉันอ้าปากหวอค้างกลางอากาศที่ได้ยินผู้ชายคนนี้พูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย ไม่เพียงจะไม่สำนึกแต่ยังพูดเรื่องที่ไม่น่าพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มกริ่มชอบใจ “อาจับนมหนูแบบนี้หนูต้องเอาคืนนะคะ”
“สำหรับใบชา จะเอาคืน เอาเข้า หรือเอาให้จุกตายอาก็ไม่ขัดนะ” ผู้ชายด้านหน้าพูดเรียบ ๆ แต่รู้สึกได้ถึงการเอาจริงและหนักแน่นในคำพูดนั้น
“อาทะลึ่ง!” ฉันบ่นเบา ๆ ก่อนจะเดินเปิดประตูออกจากห้องทำงานของเขา เป็นจังหวะเดียวกับที่ป้าเยาว์และพี่จันทร์เจ้าเดินถืออาหารผ่านไปพอดี “เอ่อ..มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ป้าจัดโต๊ะเรียบร
