111
[DAIAH]
โลมาป่วย
เธอเอี้ยวจับมือผมส่งสัญญาณว่าจะกลับ ผมจึงถอนกายออกแล้วต่างแยกย้ายไปขึ้นรถ พิพลอยคงเห็นป้ายทะเบียนแล้ว แต่ผมเชื่อว่าเธอจะไม่ตามหาผมเหมือนที่ผ่านมา เราไว้ใจ ให้อิสระ และไม่ก้าวก่ายกันอยู่แล้ว
รถเบนซ์แม่ผมขับออกไปสักพักผมถึงขับตามออกไป แต่ผมไม่ได้ไปทางหลัก ขับเลี้ยวขวาไปทางลัดแคบๆเพื่อไปโผล่หลังสวนเลิศดนุและจอดรถที่โรงรถหลังบ้าน
แน่นอนครับผมมาถึงก่อนพิพลอย และมีเวลาพอที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าไปนั่งสูบบุหรี่รอเธอที่ระเบียง
LINE CALLING | เลอค่าเหมือนเพชรพลอย
(สวัสดีค่ะ)
"ถึงบ้านพักรึยัง"
(ใกล้ถึงแล้ว พี่โดมล่ะคะ)
"ฉันขับรถกลับกรุงเทพเลย..." เราสองคนเงียบไปสักพัก ก่อนที่พิพลอยจะพูดเรื่องนั้นขึ้นมา
(เมื่อกี้มันดีมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ)
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก ฉันมีความสุขที่ได้ทำแบบนั้นเหมือนกัน และมีความสุขที่ได้มอบความสุขให้เธอด้วย"
(พี่โดมบอกให้ไพลินเรียกพี่ว่า 'พี่' แต
