129
[PIPLOY]
ความชัดเจนที่ต้องการ
และสิ่งที่ไม่มีเหตุผลเลย พอไดอาถอยและเดินออกไปจากห้องฉันก็หงุดหงิดอีกสองเท่า ยืนกำมือมองประตูเป็นเด็กบ้าเอาแต่ใจ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้
จนเลขาเคาะประตูห้องแล้วเปิดเข้ามา ฉันก็กอดอกถอนหายใจใส่เธอ
"มีอะไรอีก"
"คุณพิพลอยคะ คุณไดอาฝากมาบอกว่าอย่าลืมใช้เงินเขานะคะ บัตรเครดิตอยู่บนโต๊ะค่ะ"
ฉันมองไปที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินไปหยิบบัตรเครดิตสีดำของไดอาใส่กระเป๋าสะพายแล้วเดินออกไปจากห้อง จากนั้นก็ลงลิฟต์ส่วนตัวสำหรับผู้บริหารไปที่ชั้นจอดรถ ขับรถปอร์เช่ไปที่ร้านเวดดิ้งที่เหมยลี่ส่งโลเคชั่นมา
ร้านอยู่ทองหล่อไม่ไกลจากบริษัท ใช้เวลาสิบห้านาทีก็ถึงแล้ว
แต่เมื่ออยู่กับน้องๆอารมณ์บูดบึ้งฉันก็หายไป และที่สำคัญรู้อีกข่าวดีว่าเหมยลี่ท้องแล้ว ซึ่งไม่มีผลอะไรกับการเรียนเพราะทั้งคู่เหลือแค่ฝึกงาน และสถานที่ฝึกก็เป็นบริษัทของทางบ้านแทนทิว
ปังกันไม่ไหว
เราได้ช
