“…หลับแล้วเหรอลูก” เสียงหวานดังแผ่วถามขณะตากลมมองเจ้าตัวน้อยที่หลับปุ๋ยอยู่บนเตียงกว้าง เพลงแตะริมฝีปากเบาๆ ที่ใบหน้า แม้จะไม่สัมผัสแบบเต็มๆ เพราะกลัวเจ้าตัวน้อยตื่นมา แค่นั้นก็ทำให้ได้กลิ่นหอมจากเจ้าตัวน้อย กลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ และโลชั่นทาผิวหอมๆ ยอมรับเลยว่ากลิ่นของลูกเป็นยาดมชั้นดีเยี่ยม เขาทำให้แม่หายเหนื่อย แม้วันนี้จะเจออะไรมาหนักแค่ไหนพอได้กลับมาเห็นหน้าความเหน็ดเหนื่อยก็ถูกยกออกไปจนหมดสิ้น
“พี่เพลงหนูตักข้าวให้แล้วนะคะ พี่เพลงมาทานข้าวก่อน” เสียงของสายขิมทำให้คนถูกเรียกส่งยิ้มกลับไป
“ขิมมานั่งทานกับพี่สิ กินคนเดียวไม่อร่อยเลย”
“ได้ค่ะ วันนี้เหนื่อยมากเลยเหรอคะ” เพลงพยักหน้ากลับ เวลาร่วมเดือนที่พ่อของเธออยู่ที่โรงพยาบาล อาการไม่ได้ดีขึ้นเลยสักนิด แม้การรักษาจะผ่านพ้นไปแต่หมอแจ้งว่าก็คนเจ็บถูกพามาหาหมอช้าไปอยู่ดี ปัจจุบันพ่อของเพลงยังอยู่ที่โรงพยาบาลและยังคงอยู่ในความดูแลของหมอต่อเ
