“พี่ภีมกำลังรู้สึกผิดงั้นเหรอคะ” เพลงเอ่ยออกมา สัมผัสได้ว่าอีกคนกอดเธอแน่นมาก มากจนอดมองย้อนกลับไปเทียบกับเมื่อก่อนไม่ได้ ตอนนั้นมีแต่เธอที่เป็นฝ่ายโหยหา และเขาก็เป็นผลักไสมาโดยตลอด
ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาเห็นภาพที่มันตรงข้ามกัน!
“พี่ผิดทุกอย่าง ทั้งผิดที่รู้ตัวช้า และผิดที่ละเลยความรู้สึกของเพลงมากเกินไป” เสียงคนบอกแหบแห้งจนรู้สึกได้
“ไหนๆ เส้นทางของเราสองคนมันก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว ต่างคนต่างใช้ชีวิตไม่ดีเหรอคะ” เพลงตัดใจผลักคนตัวโตออกห่าง ตอนที่มองหน้าเห็นว่าภีมพลตาแดงๆ ไม่ว่าเขาจะแกล้ง รู้สึกจริงหรืออะไรก็แล้วแต่เธอไม่มีเวลามาหวั่นไหวแล้ว มันไม่ทันแล้ว มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป
“เพลงมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กับพี่ใช่ไหม”
“ตอนแรกไม่ใช่”
“แล้วตอนนี้…”
“ใช่ค่ะ” เธอตอบรับออกมาก่อนที่เขาจะเบือนหน้าหนี ตอนนั้นเธอมีแค่เขา วันที่ก้าวออกมาแม้จะมีลูกติดท้องแต่เธอรักเขาจนหมดหัวใจ ไม่รู้ว
