“เจ้านาย รู้สึกตัวแล้วเหรอค่ะ เป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนอีกมั๊ยค่ะ”
เธอรีบเดินไปดูเขาอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นเขาขยับตัวเล็กน้อยแล้ว
“ฉันยังโอเคอยู่ เธอล่ะ เจ็บตรงไหนบ้างมั๊ย” เธอเม้มปากส่ายหน้าเบาๆ
“เพราะหนูแท้ๆเลย ถ้าหนูไม่ชวนเจ้านายไปที่นั่น เจ้านายก็คงไม่โดนยิงแบบนี้”
เธอพูดอย่างรู้สึกผิด แววตาน่าสงสารของเธอทำให้เขาอดรวบเธอเข้ามาในอ้อมแขนไม่ได้
“โอ๊ย!!!”
แต่เขาคงลืมตัวไปว่า เขาเจ็บแขนอยู่ เลยทำให้ต้องหลุดเสียงครางออกมาอย่างเจ็บปวด
แม้จะไม่ได้โดนเต็มๆ แต่แผลที่เกิดขึ้นก็สร้างความเจ็บปวดให้เขาอยู่ไม่น้อย
“เจ้านาย เห็นมั๊ย ดื้อจนได้เรื่อง ต้องมาเจ็บตัวเพราะหนูอีก”
เธอบ่นเขาเมื่อเห็นเลือดซึมจากแขนสงสัยแผลจะฉีกจากการขยับตัวกระทันหันของเขาแน่เลย เลยต้องไปตามหมอมาพร้อมทำแผลใหม่อีกรอบ เมื่อทำเสร็จคนไข้อ่อนเพลียเลยผล่อยหลับไป
“ไง ไอ้เสือ เจ็บไม่เท่าไหร่นี่หว่า”
เสียงคนมาใหม่ปลุกให้ค
