ความสวยของคนใช้
1154 คำ
หลังจากที่ทำแตกไปรับหนึ่ง รอบนี้เธอเลยต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ก่อนจะเข้าห้อง ก็ไม่ลืมเคาะบอกให้คนข้างในรู้ตัวก่อน เดี๋ยวแก้ผ้าอยู่อีก รอบนี้เธอคงหัวใจวายตาย ภาพจำยังติดตา ต้องไปเอาน้ำมนต์มาถูกออกมั๊ยเนี่ย
เธอรีบเข้ามาในห้องและรีบวางก่อนจะหันหลังออกจากห้องอย่างเร็ว
“เดี๋ยว!!! แล้วลูกเธอล่ะ ตื่นรึยัง”
“ซันน่าจะตื่นแล้วค่ะ คุณมีอะไรรึเปล่าค่ะ”
เธอเลิกคิ้วถามเขาอย่างงงๆ บอกตรงๆ เธอไม่ไว้ใจเขา เพราะเขาโคตรน่ากลัวเลย
“ฉันจะให้ลูกน้อง พาไปส่งโรงเรียนแถวนี้แหละ เธอบอกว่าลูกต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ”
เหมือนจะใจดี แต่เอ๊ะ! เขาหวังอะไรรึเปล่า หรือเขาคิดจะเอาอาทิตย์ไปไหน?
“เอ่อ หนูขอไปส่งลูกด้วยได้มั๊ยค่ะ พอดีซันอาจจะยังไม่ชินกับที่ใหม่ หนูเป็นห่วงลูก”
เขาไม่ตอบ แต่หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแทน พร้อมพ่นควันออกมาอย่างผ่อนคลาย
แค่ก!!! เป็นเธอที่แพ้ควัน พ่นออกมายังกะฉีดไล่ยุง
“ได้มั๊ยค่ะ?”
“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่เอาลูกเธอไปฆ่าไปแกงที่ไหนหรอก ไปพร้อมเด็กสองสามคนที่นี้ ถ้าเธอกับลูกยังทำตัวดีๆ อยู่ที่นี้ปลอดภัย”
จันทร์เจ้าหน้ามุ่ยเล็กน้อยอย่างขัดใจ เกลียดที่เขารู้ทัน อีมาเฟียคนนี้ ฉลาดเป็นบ้าเลย แต่เขาบอกมีเด็กไปด้วยบวกกับคำพูดของลูกน้องเขาเมื่อคืน ก็คงโอเคแหละ เธอเลยรีบลงไปปลุกอาทิตย์ สักพักก็มีคนเอาชุดไปโรงเรียนมาให้ ฉันได้แต่มองจนลับตา หวังว่าคงไม่เกิดอันตรายอะไรขึ้นกับอาทิตย์นะ
งานต่อไปของเธอก็คือขัดแจกัน ไม่ซิ! จากขนาดของมัน มันเป็นควรเป็นโอ่งมากกว่า เพราะแต่ละใบใหญ่มาก ขัดไปร่างบางก็แอบอู้ เพราะเมื่อคืนเธอกังวลจนนอนไม่ค่อยหลับ ทำให้ตอนนี้เธอสลบไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งๆที่มือยังกอดแจกันอยู่ รู้สึกตัวอีกทีพยายามลืมตาก็ลืมไม่ขึ้นเนื่องจากได้ยินเสียงพูดใกล้ๆหู แต่มันน่ารำคาญ เพราะหญิงสาวอยากจะนอน จนต้องปัดมือเพื่อไล่เสียงนั่นออกไป
“โหหห!! เดี๋ยวนี้คนใช้บ้านมึง หน้าตาดีขนาดนี้เลยหรอว่ะ”
เอริคกดล้มมองสาวใช้ของเจย์เดนที่กำลังนอนพิงแจกันยักษ์อย่างหมดแรง
“เออว่ะ สวยขนาดนี้ เอาไปเป็นเด็กเอนท์ในผับกูดีกว่า”
เจฟที่เดินตามหลังมา หันมาชมด้วยคน เพราะใบหน้าของหญิงสาวที่นอนหลับอยู่สวยเนียนผุดผาด มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ โดยเฉพาะขนตาที่เด้งยาวจนเหมือนตุ๊กตา
“เธอ เธอ เธอ!!!!!!”
เธอสุดท้ายคือเขาตะโกนสุดเสียงจนจันทร์เจ้าที่นอนอยู่ต้องตกใจตื่นขึ้นมาทันที ตื่นมาก็ต้องตาโต เมื่อโดนผู้ชายหน้าตาดีสามคน กำลังหันมามองเธอเป็นตาเดียว แล้วก็เป็นเจ้านายของเธอที่มองด้วยความไม่พอใจ เธอจะรู้มั๊ย แจกันที่นอนพิงอยู่มันใบละเท่าไหร่
“แอบอู้งานรึไง หลับจนน้ำลายยืดหมดแล้ว น่าเกลียดชะมัด”
เธอรีบเอามือป้ายที่หน้า เพื่อเช็คว่าน้ำลายเธอยืดจริงรึเปล่า แต่ปรากฏว่าไม่มีสักหน่อย หน้าเลยบึ้งอัตโนมัติ
“สวัสดี ฉันชื่อ เจฟ ส่วนนี้ เอริค” หนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มหันมาคุยกับเธอ พร้อมส่งยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ค่ะ หนูชื่อจันทร์เจ้าค่ะ” เจย์เดนที่พึ่งรู้ชื่อของเธอ จันทร์เจ้าหรอ ชื่อหวานไม่เหมาะกับนิสัยแก่นๆของเธอเลย
“คือเธอ หน้าตาดีขนาดนี้ สนใจไปเป็นเด็กเอนท์ในผับฉันมั๊ย” ร่างสูงส่งนามบัตรให้เธออย่างยิ้มๆ แต่เป็นเจย์เดนที่คว้ามันไปก่อน
“ยัยนี้เป็นตัวประกันของฉัน ยังไม่มีสิทธิ์ไปไหน รอวันที่ผัวเธอกลับมา ค่อยว่ากันอีกที จะไปแรดที่ไหนก็เชิญ”
คำพูดของไอ้มาเฟียผีดิบ ทำเธออ้าปากค้าง ผัว? ใครคือผัวฉันว่ะ ไอนี้มันคิดว่า พี่ตะวัน คือผัวฉันแน่เลย มีตาแต่หามีแววมั๊ย ไม่เห็นรึไง หน้าเหมือนกันยังกะฝาแฝด
“หวงซะด้วย ไว้วันไหน มันปล่อยเธอไป หรือผัวเธออนุญาต ค่อยโทรหาฉันนะ”
ก่อนจะเดินจากไป ผู้ชายคนนั้นไม่วายหันมาทิ้งท้ายให้เธออีก ทำเอาเจ้านายเธอมองตาขวางราวกับโกรธที่หญิงสาวไปอ่อยเพื่อนเขายังไงยังงั้นแหละ คนประสาท!!
.
.
.
“กูเรียกมึงมาประชุม ไม่ได้เรียกมาให้จีบแม่บ้านกู”
เจย์เดนพูดพร้อมพ่นควันออกมาจากบุหรี่ที่เขาเพิ่งจุดสูบ
“ไอ้นี้ มึงหวงหรอ ปกติมึงไม่ค่อยสนใจใครนี่หว่า ไหนบอกว่ามีผัวแล้ว”
เจฟกับเอริคหรี่ตามองเขาอย่างจับผิด มันหวงสาวใช้คนนั้นทำไมนักหนา
“ก็เรื่องที่กูเรียกพวกมึงมา เพราะไอ้ตะวัน ผัวของสาวใช้กูนั่นแหละ นอกจากมันจะขโมยอาวุธสงครามที่กูให้มันเอาไปส่งลูกค้าแล้ว มันยังขายข้อมูลลูกค้าให้ไอ้ลูเธอร์อีก”
“งั้นแสดงว่าตอนนี้ นอกจากของหายแล้ว ลูกค้าพวกเราก็หายด้วย ถูกมั๊ย?”
เอริคเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์ตอนนี้ บรรยากาศเริ่มตึงเครียด เพราะวิถีมาเฟีย เอาจริงๆ ถ้าเวลาทำงานทุกคนก็จะจริงจัง จนเจฟที่ติดเล่น ก็ต้องวางแก้วเพื่อช่วยกันแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น
“กูอยากตามตัวไอ้ตะวันกลับมารับโทษ ที่มันบังอาจทรยศแก็งค์เรา”
“ก็มึงบีบมันด้วยลูกเมียมันซิ แม่บ้านคนนั้นมึงบอกว่าเมียมันไม่ใช่หรอ”
คราวนี้เป็นเจฟที่เสนอความคิดเห็น เห็นหน้ายิ้มๆ แบบนี้อย่าให้ลองเหี้ยมขึ้นมานะ
“มึงก็รู้ กูไม่แตะต้องเด็กและผู้หญิง”
“เออครับ ไอ้คนมีจรรยาบรรณ แล้วไปจับมาทำไม จับมาทำงานบ้านเนี่ยนะ ไอ้เจย์เดน”
“กูแค่คิดว่า เดี๋ยวมันก็ต้องย้อนกลับมาหาลูกเมียมัน แค่อดทน รอเวลา”
“ใจเย็นสัส เสียหายขนาดนี้ ยังรอเวลา”
เอริคสบถขึ้นมา อย่างหัวเสีย เพราะเขาอยากให้เจย์เดนจัดการขั้นเด็ดขาดเหมือนกัน
“กูพอจะเจรจาให้คู่ค้าเรากลับมาซื้อขายของของเรา แค่ต้องเรียกความมั่นใจ เพราะกูคิดว่า ยังไงของเราก็ดีกว่าฝั่งไอ้ลูเธอร์อยู่แล้ว”
ร่างสูงพูดอย่างมั่นใจ คนอย่างเขาไม่มีคำว่าพลาด ยกเว้น เรื่อง ไอ้ตะวันที่เขามองผิดไป
- ผู้เขียน
