"พัสดุของห้อง 312 ครับ"
"อ่อ ขอบคุณครับ"
ผมมุ่นคิ้วด้วยความงุนงง แต่ก็เดินตรงเข้าไปรับกล่องพัสดุจากลุงยามอยู่ดี
ถ้าจำไม่ผิดผมไม่ได้กดสั่งของออนไลน์ไปเลยสักอย่าง ทีแรกก็นึกว่าลุงแกจำคนผิด แต่พออ่านชื่อหน้ากล่องแล้วมันก็คือชื่อผมจริงๆ นั่นแหละ
พอรับของมาผมก็เดินกลับขึ้นห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันทีว่าใครส่งอะไรมา
ผมลากเก้าอี้แล้วหยิบคัดเตอร์มากรีดรอยเทปออก ขณะเดียวกันก็ขมวดคิ้วยู่ย่น เพราะเทปกาวติดมาหนาพอสมควรเลย
"ไม่มีชื่อผู้ส่งซะด้วย"
ตอนแรกก็คิดว่าไม่มีอะไร กระทั่งผมเปิดกล่องพัสดุแล้วเห็นของด้านในนี่แหละ
"นี่มัน.."
ผมขมวดคิ้วจนมันแทบจะผูกกันเป็นปม เมื่อเปิดกล่องพัสดุออกมาแล้วเจอเข้ากับรูปภาพตัวเองตามสถานที่ต่างๆ
ที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือมีคราบสีขาวแห้งกรังบนรูปภาพ เหมือนกับน้ำกามหรือไม่ก็คราบน้ำอะไรสักอย่างที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย
ประเด็นมันคือรูปภาพผมที่ไม่เคยโพสต์ลงที่ไ
