การใช้ชีวิตอยู่บนความหวาดระแวงทำให้ผมเริ่มเกิดการวิตกกังวลจนนอนไม่ค่อยหลับ แต่ยังมีพี่หมอกคอยกล่อมผมก่อนนอนผ่านสายที่ตัดไปเองอัตโนมัติในสองสามวันที่ผ่านมา
วันนี้เขาให้ผมเก็บเสื้อผ้าไปสองสามชุด ใช้คำพูดอันเป็นประกาศิตของตนในการออกคำสั่งให้ผมห้ามปฏิเสธ
ที่จริงผมห่วงรูมเมทมากกว่า กลัวว่าจะเจอเจ้าของพัสดุปริศนาตามราวี แต่พุธบอกผมว่าจะให้เเฟนมาอยู่เป็นเพื่อนก่อน ถึงทำให้ผมค่อยคลายกังวลขึ้นมานิดหน่อย
ผมที่กำลังยุ่งอยู่กับการผูกผ้ากันเปื้อน กัดริมฝีปากด้วยควาพยายามทั้งหมดที่มีจะใช้มือตัวเองผูกมันให้ได้
"มาเดี๋ยวพี่ช่วยผูก"
"เอ่อ.. ขอบคุณครับ"
ผมหันหลังให้พี่โซลที่กำลังจะช่วยผูกโบว์ด้านหลังให้ อันที่จริงเราสองเป็นทีมเวิร์คในการทำงานมาก แม้บางครั้งเขาจะแอบดุผมเล็กน้อยที่เสิร์ฟผิดโต๊ะก็ตาม
แต่ก็เข้าใจสำหรับคนเจ้าระเบียบ เขาเป็นคนประเภทนั้นนั่นแหละครับ เข้าถึงยากแต่ก็อาจจะเข้าใจได้ไม่ยากเท่าไห
