“เหรอคะ” ปิ่นปัทมาไม่แน่ใจนัก
“ไปด้วยกันสิคะ แพรวก็จะหาเพื่อนไปช่วยเด็ด คิดว่าจะเอาไปทำแกงส้มเหมือนกันค่ะ” รอยยิ้มอ่อนหวานของแพรวพรรณทำให้ปิ่นปัทมายิ้มรับ เธอเดินตามแพรวพรรณไปยังเขตรอยต่อระหว่างไร่
“ที่นี่ดูรกจังนะคะ” ปิ่นปัทมาเอ่ยถาม สายลมที่พัดมาวูบหนึ่งทำให้เธอรู้สึกหนาวสะท้านจนต้องยกมือขึ้นลูบแขนตัวเองไปมา
“คุณแพรวคะ” ปิ่นปัทมาหันมาแพรวพรรณ แต่เธอก็โดนอีกฝ่ายใช้ไม้แข็งๆ ฟาดเข้าให้จนสติดับวูบลงไป
“นังหน้าด้าน ถ้าไม่มีแก พี่เขมก็ต้องรักฉัน นังพี่สาวหน้าโง่มันตายไปแล้ว คนต่อไปก็คือแก ตายด้วยกันที่นี่แหละ ฮ่าๆๆ” แพรวพรรณหัวเราะเหมือนคนสติไม่ปกติ ก่อนจะลากร่างที่หมดสติไปยังพุ่มไม้อีกด้าน
“แกได้ตายสมใจแน่ แล้วสุดท้ายคนที่ได้ครอบครองพี่เขมก็คือฉัน รอหน่อยนะพี่พิมพ์ ฉันจะส่งเพื่อนไปอยู่กับพี่”
แพรวพรรณพูดเสียงเหี้ยม ในเมื่อเธอเคยฆ่าพี่สาวตัวเองตายมาแล้ว แถมยังไม่มีใครล่วงรู้ ตำรวจก็แค่ม
