เธอร้องอย่างตกใจ ลืมไปว่าตอนนี้กำลังโดนคนที่ทาบทับลงมาล่วงล้ำร่างกาย และปลดอาภรณ์ออกทีละชิ้น ทีละชิ้นอย่างใจเย็น
“แบบนี้แหละ เจ้าเขมถึงไม่อยากให้แม่เธอไปไถเงินคุณปัทอีก”
“แม่ไม่เคยสำนึกเลย” ปลายรุ้งพูดอย่างเสียใจ
“และตอนนี้ต้องรอเวลา ให้แม่เธอสำนึกจริงๆ ใกล้แล้วล่ะ แล้วฉันจะพาเธอไปเจอแม่แน่ๆ”
“ทำไมพี่นนท์ถึงยอมช่วยล่ะ เพราะพี่เขมขอร้องเหรอ” เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของครอบครัวเธอ แค่เขมชาติเอ่ยปาก ชานนท์ก็ยอมช่วยถึงขนาดนี้เชียวเหรอ
“เพราะฉันชอบเธอ”
“ห๊า!” ปลายรุ้งร้องอย่างตกใจ
“ไม่เชื่อหรือไง”
“ต้องล้อเล่นแน่ๆ”
“ตั้งแต่วันนั้น เธอแปลกดีไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น”
“ผู้หญิงคนอื่นเป็นยังไง”
“ก็มีแต่จะเขมือบฉันน่ะสิ”
“แหวะ! น้ำเน่า หลงตัวเอง”
“อะไรกัน แค่ไม่กี่ครั้ง ท้องแล้วเหรอ”
“บ้า ไม่ได้ท้อง แต่...” ปลายรุ้งชะงัก เธอเริ่มคิด ถ้าเธอท้องล่ะ
“ถ้าท้องจะรับผิดชอบ” เขาก้มลงดูดรวบอ
