“นี่ๆๆ จะยืนคุยกันอีกนานไหม จะทำไหมงาน ไม่ทำฉันไล่ออก หาคนใหม่ จ้างไปก็มีแต่ฉิบหายๆ หงุดหงิดจริงเชียว” เจ้าของร้านเท้าสะเอวขณะที่ละมือจากหม้อก๋วยเตี๋ยวหอมกรุ่น
“งั้นลาออกเลยค่ะ” ปิ่นปัทมาเป็นคนตอบ ในขณะที่มารดาเลี้ยงเอาแต่ร้องไห้
“ค่าเสียหายก็จ่ายมาด้วย ยายนี่มาทำงานมีแต่ฉิบหาย ทำจานแก้วแตกเป็นว่าเล่น ทำเหมือนคนไม่เคยทำงาน”
“เท่าไหร่คะ” ปิ่นปัทมาตัดบท ก่อนจะดึงเงินในกระเป๋าจ่ายให้ตามจำนวนที่อีกฝ่ายบอก จึงประคองร่างของรัตนาไปนั่งอีกด้าน
“น้าผิดเอง ผิดทุกอย่าง น้ามันไม่น่าเกิดมาเป็นแม่คนเลย” ใบหน้าที่แห้งแล้งของรัตนาทำให้ปิ่นปัทมาเริ่มกังวลใจ
“น้ารัตเล่ามาสิคะว่าเกิดอะไรขึ้น” รัตนาเล่าไปร้องไห้ไป เธอติดการพนันจนกู่ไม่กลับ ทำให้บ้านและที่ดินที่คุณนวลแขยกให้กลับคืนหลุดไปอยู่ในมือเจ้าของบ่อน แถมคนพวกนั้นยังจับตัวปลายรุ้งไปขายซ่อง
“ตายจริง” ปิ่นปัทมายกมือขึ้นทาบอก เธอยอมรับว่าตกใจกับเรื่อ
