“ก็ตีให้เจ็บยังไงล่ะ ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก”
“โอ๊ย! บอกให้หยุดไง” ชานนท์รวบมือเล็กๆ เอาไว้ เธอกัดมือเขาจนจมเขี้ยว
“โอ๊ย! ชาติที่แล้วเป็นไอ้ตูบหรือไง ปล่อยนะ โอ๊ย!” เขาสะบัดมือหนา ในขณะที่เธอทุ่มตัวเข้าหาและทุบตีอย่างบ้าคลั่ง ด้วยความคับแค้นใจ
“ไอ้เลว ฉันจะฆ่าแกซะ”
“บอกให้หยุดไง” ชานนท์กอดปล้ำกับคนร่างเล็กแต่ฤทธิ์เยอะยิ่งกว่าอะไร เขากอดเธอเอาไว้ แต่ถูกข้อศอกของอีกฝ่ายกระแทกเข้าใส่ จุกไปถึงขั้วหัวใจ
“ฤทธิ์มากจริงเชียวยายเด็กแสบ” เขากัดฟันกรอด เริ่มโมโหแล้วบ้าง คราแรกแค่จะจับตัวมาเพื่อเจรจาและเล่าแผนการให้ฟัง แต่ทำร้ายเขาขนาดนี้ มันต้องสั่งสอนซะให้เข็ด กล้าดียังไงมาเตะถีบกัดตบเขาจนหน้าหันแบบนี้
“โอ๊ย! ปล่อยนะ ไอ้เลวจะทำอะไร ปล่อยนะ” ปลายรุ้งดิ้นรน โวยวายเสียงดัง
“จะลงโทษคนฤทธิ์มากยังไงล่ะ กล้าทำร้ายฉันขนาดนี้เชียวรึ” ชานนท์รวบร่างเล็กของปลายรุ้งเอาไว้ หญิงสาวดิ้นหนีเตะถีบ เขาไม่สน ใช้แรง
