แต่เขาก็ยังยึดมั่นอดทนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“รู้สึกปวดท้อง หรืออะไรรึเปล่า”
“ไม่เลยค่ะ ปัทกับลูกแข็งแรงดี” เหมือนเขาจะโล่งใจ บางทีเธอก็นึกว่าเขาตื่นเต้นเกินไป ชอบถามเธอซ้ำๆ ว่าโอเคไหม
“ดีแล้ว” เขาตอบเหมือนไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี เพราะเมื่อก่อนเขากับเธอก็พูดกันน้อยมาก
“ไปเที่ยวไหม เบื่อไหม”
“ไม่หรอกค่ะ แค่เห็นหน้าคุณเขมก็มีความสุขแล้วค่ะ”
“ไปเที่ยวกัน พาลูกไปเปิดหูเปิดตา” เขาลูบหน้าท้องอีก คนขี้เห่อชอบจุ๊บหน้าท้องของเธอ
“ลูกยังไม่รู้เลยค่ะว่าเที่ยวเป็นยังไง”
“ไม่รู้ได้ไง ลูกรู้แล้ว อย่ามาเถียง” เขาทำเสียงดุ
“ไปค่ะ” เธอพยักหน้ารับแล้วอมยิ้ม
“ไปไหน” เขาใบหน้าเหลอหลา สติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว เอาแต่จ้องเธอทุกการกระทำ เหมือนกับว่าถ้าเธอจะขยับไปไหนก็จะช่วยอารักขาความปลอดภัยให้
“อ้าว... คุณเขมบอกปัทว่าจะพาไปซื้อชุดคลุมท้อง งั้นไม่ไปใช่ไหม” เธออดขำท่าทีของเขาไม่ได้ เอากับเขาสิ วันก่อนช
