“อื้อ... คุณเขมพอแล้วค่ะ” เธอปรามเขาเมื่อนวดไปนวดมาชักจะนวดเน้นๆ จนอกอวบเธอตั้งเต้าแข็งขืนสู้มือของเขาอย่างน่าอาย
“จริงๆ เรื่องทำอาหาร ถ้าคุณเขมอยากทานอะไร ปัทยินดีทำให้นะคะ”
“รู้แล้วว่ายินดีทำให้ ขอบใจนะ แต่อยากทำให้บ้าง ไม่ได้หรือไง” เขายื่นหน้าเข้ามาหา ลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดใบหน้านวลจนปิ่นปัทมาต้องหลบตา
“จะรอกินนะคะ”
“ต้องแบบนั้นสิ ชอบพูดขัดอยู่เรื่อย เดี๋ยวลงโทษซะเลย”
“เอะอะก็ลงโทษนะคะ ช่วงนี้คุณเขมดูเอาแต่ใจ”
“เอาแต่ใจไม่ชอบหรือไง เอาแต่ใจเธอไง” เขาก้มลงมาถาม เธอหลบ เสมองไปทางอื่น
“ปัทว่าเราไปแต่งตัวกันดีกว่าค่ะ” เธอรู้สึกขาสั่นแปลกๆ แม้เขมชาติจะสงวนท่าทีไม่ล่วงล้ำเธอก็จริง แต่เขาก็ชอบเย้าแหย่ให้เธอไขว้เขวอยู่เรื่อย พอเธอเริ่มจะเคลิ้ม เขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นึกแล้วก็หมั่นไส้เขาเหมือนกัน
“ยกแขนสิ” เขาออกคำสั่ง ก่อนจะพันผ้าขนหนูผืนหนากับร่างของเธอ แล้วเช็ดผมให้เบาๆ อุ
