“กลับมาอยู่ในฐานะเมียของฉัน”
เสียงทุ้มต่ำของเขากระแทกกลางใจเธอราวกับแรงระเบิดที่เธอไม่ทันตั้งตัว ไมอาชะงัก หัวใจกระตุกวูบ ดวงตากลมเบิกขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
เธอไม่รู้ว่าเสียงหัวใจของตัวเองมันดังไปถึงหูเขาหรือเปล่า แต่มันกำลังเต้นกระหน่ำชนอกจนหายใจไม่ทัน ทั้งที่ควรจะโกรธ แต่ปฏิกิริยาแรกของเธอกลับคือ…อึ้ง
อึ้งจนเหมือนสมองหยุดประมวลผลไปชั่วขณะ ธีสิสยังคงมองเธอไม่ละสายตาไปไหน น้ำเสียงเมื่อครู่ไม่มีความกร้าวหรือบังคับเช่นทุกครั้ง ตรงกันข้ามมันนิ่งจนชวนให้หวั่นไหว
“ฉันจะไม่ให้เธอกลับมาอยู่ในฐานะของกำนัล แต่อยู่ในฐานะเมียของฉันแทน”
“หึ พอทีเถอะค่ะ ไมอาอยากกลับแล้ว” เธอพยายามพูดตัดจบอีกครั้ง ทั้งที่ภายในใจกำลังสั่นคลอนตามคำพูดของเขา “จะพาไมอากลับดีๆ หรือจะให้ไมอาลงจากรถแล้วเรียกแกร็ปกลับเองคะ?”
“ไมอา…”
“ไม่ต้องมาเรียกชื่อค่ะ” เธอเริ่มหงุดหงิดแล้ว ง่วงก็ง่วง ไหนจะดื่มมาอีกแล้ว
