บ้านสวน
“บ่นคิดถึงก็มาเลย” เสียงของตาสมานเอ่ยเมื่อเห็นหลานสาวคนสวยเดินเข้ามาพร้อมกับถุงขนมครกเช่นเคย
“เห็นคนแก่บ่นคิดถึงเลยรีบมาหา” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับวางถุงขนมครกเจ้าเดิมลงบนโต๊ะไม้แกะสลัก
“เห็นตาสมานบอกว่าไมอาจะมา ยายเลยทำขนมจีนน้ำยาไว้ให้” ยายมาลินีพูดอย่างเอาใจหลานสาว
ไมอายิ้มกว้างจนตาหยีทันทีที่ได้ยินชื่อ ขนมจีนน้ำยา จากยายมาลินี กลิ่นเฉพาะของบ้านสวนเริ่มอบอวลในความรู้สึกทันที ทั้งกลิ่นใบแมงลัก เครื่องแกงโขลกมือ และกลิ่นไออุ่นที่ไม่มีร้านหรูที่ไหนในเมืองให้เธอได้
“ไม่ได้กินขนมจีนน้ำยานานมาก ยายรู้ใจที่สุด!”
ตาสมานหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ ส่วนยายมาลินีเดินออกมาจากครัวพร้อมชามขนมจีนร้อนๆ ที่มีไอน้ำลอยขึ้นมาตามกลิ่นเครื่องแกง ก่อนจะวางลงตรงหน้าหลานสาวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม
“ยายตักมาให้ กำลังร้อนๆ เลย”
“กลิ่นขนมจีนน้ำยาที่คุ้นเคย”
ตาสมานเหลือบตามองชุดออกกำลังกายของหลานสาวอย่า
