“เช่นนี้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องกังวลหากเจ้าตั้งครรภ์”ระบายยิ้มอ่อนโยนก่อนจะยื่นมือออกมาทาบพววแก้มใส”มิเช่นนั้นข้าคงต้องคอยนอนประกบดูแลเจ้าตลอดทั้งวันทั้งคืนเป็นแน่”
จางลี่ซือยิ้มกว้างให้กับความอบอุ่นของบุรุษก่อนจะเอนตัวเข้าสู่อ้อมกอดของอันตงหยาง ฝ่ามือเคลื่อนเข้าหากันแล้วสอดประสานจนกระชับ
“หยางอ๋องอยากได้บุตรหรือบุตรีกันเพคะ?”
“ข้าเคยบอกเจ้าแล้วอย่างไร ว่าจะเป็นบุตรหรือบุตรีข้าก็ไม่เกี่ยวขอแค่เป็นบุตรที่เกิดจากเจ้ากับข้า”
“ถึงจะกล่าวเช่นนั้นก็ตามแต่ก็ต้องมีบุตรที่โปรดปรานมิใช่หรือเพคะ?”
“อันที่จริงแล้วก็มี…”อันตงหยางก้มหน้าลงตูบเรือยผมสวย ฝ่ามือลูบหัวไหล่เล็กอย่างเอ็นดู ในขณะที่จางลี่ซือเองก็แนบใบหน้าซบแผงอกตลอเคลียอย่างออดอ้อน”ข้าอยากได้บุตรสักคน บุตรีสักคน”
“หม่อมฉันด้วยเพคะ!”
“ผู้พี่ก็คอยดูแลปกป้องน้อง หากคนโตเป็นบุรุษท่าจะดี ส่วนคนเล็กเป็นน้องสาวคอยออดอ้อนเช่นเจ้าก็ดูเหมาะสม กระนั
