แสงแดดอบอุ่นสาดส่องมายังผืนแผ่นดินเพื่อบ่งบอกให้ทุกสรรพสิ่งรับรู้ถึงวันใหม่ เสียงนกน้อยร้องกระจิบในยามเช้าคล้ายกับเพลงขับขานแสนไพเราะ วันนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากทุกวันทว่าสำหรับจางลี่ซือแล้ว…
สตรีตัวน้อยผุดลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะส่งเสียงเรียกนางกำนัลเพื่อเตรียมตัวขัดสีฉวีวรรณอย่างกระตือรือร้นจนอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันด้วยความสงสัย ปกติแล้วจงกู่ของตนหาได้ร่าเริงเช่นนี้ไม่ แม้จะเป็นเรื่องที่ดีก็ตามเพราะตอนนี้ราชวงศ์กำลังกลัดกลุ่มถึงเรื่องของนางอยู่แม้จะไม่เปิดเผยก็ตาม แต่ผู้รับใช้ต่างสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงนั้น
จางลี่ซือแช่น้ำอยู่เช่นนั้นเกือบชั่วโมงเพราะมัวแต่หวนนึกถึงวันวานแสนหวาน สัมผัสเมื่อค่ำคืนยังตราตรึงอยู่ที่ริมฝีปากไม่จางหาย นิ้วเรียวเล็กแตะกลีบปากอวบอันร้อนผ่าวด้วยหัวใจที่เต้นระรัว
…หากได้ใช้ค่ำคืนร่วมกัน ข้าจะ…
ตู้ม!!
นางทิ้งตัวลงน้ำแล้วลืมตาขึ้น กลั้นหายใจอยู่หลายวิเพื่อให้สติ
