ความสัมพันธ์ของจางลี่ซือและครอบครัวดีขึ้นเรื่อย ๆ มารู้ตัวอีกทีก็แทบจะทานข้าวด้วยกันทุกวันแล้ว จนนางนึกแปลกใจว่าผู้ที่เป็นถึงฮ่องเต้นั้นมีเวลาว่างถึงขนาดที่มาทานข้าวกับนางทุกวันเลยหรืออย่างไร
“ช่วงนี้ชีวิตในวังของเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง?”
“สุขสบายดีเพคะ เพราะพระเมตตาจากฮ่องเต้ทำให้ไม่มีสิ่งใดขาดเหลือเพคะ”
“เช่นนั้นก็ดี…”ฮ่องเต้เอ่ยได้เท่านั้นก็เงียบไป แต่ว่าภายในใจกลับว้าวุ่นเหลือเกิน นั่นเพราะอยากจะเอ่ยพูดคุยกับจางลี่ซือมากกว่านี้แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยสิ่งใดออกไป
ทางด้านของฮองเฮานั้นยกมือขึ้นป้องปากพร้อมทั้งหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยว่า…
“ฮ่องเต้ทรงกังวลหลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งอาหารไปจนถึงอาภรณ์ของเจ้าว่าจะถูกใจเจ้าหรือไม่”
“เข่นนั้นหรือเพคะ”
“เจ้าก็ช่างพูดเรื่องไม่เป็นเรื่อง…”
“เรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างไรล่ะเพคะ หม่อมฉันเพียงแต่เอ่ยเรื่องจริงออกไปทั้งนั้น ทั้งการเลือกสรรอาหารและเนื
