เช้าวันต่อมาหยงเล่อซีซวนมาหานางพร้อมหมอผู้เขี่ยวชาญหนึ่งคน หมอได้ทำการตรวจร่างกายของนางไม่ต่างจากหมอที่ดินแดนอันเลยสักนิด ทว่าเมื่อนางคิดว่าทุกอย่างเสร็จแล้วและก็คงได้คำตอบเช่นเดิมนั้น กลับเหลือการตรวจอีกหนึ่งอย่างซึ่งนางไม่เคยพบเห็นมาก่อน
…เครื่องมือเช่นนี้มิเคยเห็นมาก่อน…
“เอาล่ะ ซือหวางเฟยโปรดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค้างไว้สักสามวิพะยะค่ะ”
จางลี่ซือทำตามทุกขั้นตอน ดวงตากลมมองตามทุกการกระทำของหมอผู้นี้อย่างสนอกสนใจ ใช้เวลาไม่นานการตรวจอาการนี้ก็เสร็จสิ้น ทุกคนจ้องมองการรายงานอาการของหมออย่างใจจดใจจ่อต่างก็หวังให้รู้ถึงอาการของโรคนี้เพื่อที่จะได้ทำการรักษาหรืออย่างน้อยก็บรรเทาอาการต่อไป
“ขออภัยพะยะค่ะ ทว่ากระหม่อมขอกลับไปศึกษาเพิ่มเติมสักสามวันแล้วจะกลับมาตรวจอาการของซือหวางเฟยใหม่อีกครั้งพร้อมกับรายงานอาการพะยะค่ะ”
“อ่า เช่นนั้น…”จางลี่ซือพยักหน้าอย่างนึกเสียดาย ทว่านางก็ยังไม่หมดหวังหมอ
