“ขอประทานอภัยหากสิ่งที่หม่อมฉันถามนั้นเป็นการล่วงเกินถ้าว่าหม่อมฉันรู้สึกสะดุดตาที่ห้อยคอของเจินไท่จือเพคะ อีกทั้งซวนอ๋องก็สวมใส่…ไม่ทราบว่ามันคือเครื่องประดับอย่างไรหรือเพคะ”
“อ้อ อืม จะว่าอย่างไรดีล่ะ มันเป็นสิ่งที่ราชวงศ์หยงเล่อทุกคนต้องมีติดตัวน่ะ”
“อ่า เป็นเครื่องหมายสัญลักษณ์ของราชวงศ์อย่างนั้นหรือเพคะ?”
สัญลักษณ์ของราชวงศ์นั้นคือสัญลักษณ์ที่แสดงว่าผู้ใดคือสายเลือดแห่งราชวงศ์ ซึ่งที่ดินแดนอันนั้นก็มีสัญลักษณ์ของราชวงศ์ประจำตัวแต่ละคน ถ้าว่าสัญลักษณ์ของราชวงศ์ซึ่งเป็นที่ห้อยคอเช่นนี้นางไม่เคยเห็นมาก่อน
“อืม ถูกและผิด”
“เพคะ?”คำตอบนั้นทำเอาจะตีตัวน้อยเอียงคอมองด้วยความสงสัย ในขณะที่บุรุษ้ผยรอยยิ้มกว้างมองมาที่นาง ในตอนนั้นเองที่เจียวลู่กระแอ่มไอขึ้นมาอย่างเสียมารยาท ก่อนจะว่า…
“ขอประทานอภัยพะยะค่ะพอดีกระหม่อมเจ็บคอเล็กน้อย”
จางลี่ซือมองเจียวลู่ซึ่งแค่มองดวงตาก็รู้ว่าโป้ปด แต่ว่า
