ดวงตากลมสั่นระริก มองใบหน้าของฮ่องเต้ซึ่งฉีกยิ้มกว้างมองดูนางอยู่เช่นนั้นก่อนจะยื่นฝ่ามือออกไปกอบกุมฝ่ามือเล็กของนาง หากใครมาเห็นภาพนี้คงไม่ดีแน่ที่ฮ่องเต้คุกเข่าอยู่ต่อหน้าของสตรี ทว่าในเวลานี้ใครจะมาเห็น แม้ตนจะเป็นถึงฮ่องเต้แต่ก็เป็นบิดาที่สูญเสียบุตรีไปตั้งแต่นางยังมีอายุไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำ
“พวกเรามีพลังวิเศษ พลังในการรักษาบาดแผลด้วยเลือดของเรา ทว่าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปอาจเป็นอันตรายได้จึงเก็บไว้เป็นความลับ”
ทุกประโยคที่พูดแล้วกับว่ารู้อยู่แล้วว่านางก็มีพลังนี้เช่นกัน ทั้ง ๆ ที่นางไม่เคยเอ่ยออกไปเลย เช่นนั้นก็ยังเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อสำหรับจางลี่ซืออยู่ดี
…จะเป็นไปได้แน่หรือว่าข้าคือสายเลือดแห่งราชวงศ์หยงเล่อ ไม่ว่าจะคิดเช่นใดข้าก็คิดไม่ออกเลยว่าเหตุใดข้าจึงมีสายเลือดของราชวงศ์หยงเล่อได้…
“เหตุใดจึงเชื่อว่าหม่อมฉันคือบุตรีเพคะ…”
“ในอดีตกาล ฮ่องเต้ซึ่งมีความรอบรู้ด้านเวท
