ณ ตำหนักเหนือ
ด้วยคุณงามความดีอันเนื่องมาจากอันตงหยางได้ช่วยอันมู่เฉินในการปราบปรามกบฏและทำให้อันมู่เฉินได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไปได้สำเร็จ จึงได้รับเกียรติยศมากมายถึงขนาดหากต้องการก็สามารถย้ายไปอยู่ในเมืองหลวงได้ถาวรแต่ทว่าอันตงหยางกลับปฏิเสธและไม่ต้องการสิ่งใดนอกจากจดหมายหนึ่งฉบับ
อันมู่เฉินซึ่งได้เป็นฮ่องเต้เป็นที่เรียบร้อยจึงพระราชทานเขตดินแดนปกครองเพิ่มเติมให้และได้ให้ความร่วมมือทางการทหารเพื่อปราบปรามเนื้อร้ายและผู้ไม่หวังดีกับราชวงศ์
เหตุการณ์นี้ถูกบันทึกลงในประวัติศาสตร์ว่าเป็นการร่วมมือของสองพี่น้องซึ่งจากต่างปกติที่มักมีแต่เรื่องราวชิงราชบัลลังค์และจบลงด้วยการนองดลือดเสียส่วนใหญ่ เป็นยุคที่เจริญรุ่งเรืองที่สุด ฮ่องเต้มีความเมตตาเห็นใจราษฎร ปรับเปลี่ยนกฎเกณฑ์ เพื่อให้ทุกผู้คนอยู่กันอย่างสงบสุข
ทางด้านของอันตงหยางนั้นก็ได้ถูกกล่าวขานว่าเป็นวีรบุรุษแห่งสงครามผู้มากความสามารถที่
