บรรยากาศงานเทศกาลครึกครื้น เสียงดนตรี เสียงเพลงบรรเลงมาไม่ขาดสาย อีกทั้งผู้คนยังแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม พ่อค้าแม่ขายก็สนุกสนานกับการต้อนรับผู้มาท่องเที่ยวชมบุบผาบานสะพรั่งซึ่งหนึ่งปีมีครั้งเดียวอย่างเทศกาลดอกโบตั๋นของเมืองเหนือแห่งนี้
“อาการซือหวางเฟยเป็นเช่นไรบ้าง?”
ขณะออกมาเที่ยวชมงานเทศกาล แม้อันตงหยางจะทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีในฐานะเจ้าบ้านเจ้าเมือง แต่หยงเล่อซีซวนเป็นผู้มีไหวพริบเป็นเลิศจึงพอจับสังเกตได้ว่าตอนนี้อันตงหยางจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียแล้ว สาเหตุไม่ต้องพูดถึงต้องเป็นเพราะจางลี่ซือเป็นแน่
“ดีขึ้น แต่ยังไม่วางใจ”เอ่ยขึ้นขณะมองบุบผาหลากสีแข่งกันผลิบานอวดโฉมความงดงาม หากจางลี่ซือได้มาในวันนี้นางคงจะวิ่งไปทั่วเป็นแน่
“เหตุใด?”
ที่ถามเช่นนี้เป็นเพราะอำนาจของอันตงหยางก็มิใช่น้อย หากจะหาหมอดี ๆ สักคนมารักษาสตรีของตนก็มิใช่เรื่องยาก ไม่มีทางปล่อยให้อาการหนักถึงขั้นรักษาไม่หาย
