“ปลอมตัวพะยะค่ะ”คราวนี้เจียงฮุ่ยหวงเอ่ยขึ้น ดวงตาของจางลี่ซือเป็นประกายลุกวาว
การปลอมตัวออกไปเที่ยวเล่นนั่นหมายถึงจะไม่เป็นจุดสนใจ อิสระเสรี อีกทั้งการคุ้มกันยังเบาบางลงเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาผู้คนอีกด้วย
ทว่าในสิ่งสุดท้ายนางคิดผิด การปลอมตัวยากต่อการอารักขาอีกทั้งยังต้องเพิ่มกำลังคน ทว่าใครจะกล้าพูดขัดขึ้นในเมื่อจางลี่ซือดูท่าทางมีความสุขเช่นนี้
“ข้าจะทูลฝ่าบาทว่าอยากปลอมตัวไปเที่ยวเล่น!”
หัวเราะคิกคักเมื่อคิดเช่นนั้น ขณะที่ในมือกำลังบรรจงพู่กันลงบนกระดาษวาดภาพขนาดไม่ใหญ่มากซึ่งนางคิดที่จะให้เป็นของที่ระลึกสำหรับการมาเยือนดินแดนเหนือแห่งนี้
จางลี่ซือค่อนข้างมั่นใจในฝีมือการวาดภาพมากเป็นพิเศษรองลงมาก็การปักลวดลายบนผ้า แม้ตระกูลจางจะไม่ส่งเสียนางให้สมกับเป็นบุตรีอีกคนของตระกูล ทว่านางก็ลักลอบแอบเรียนกับสาวใช้ของมารดาซึ่งเอ็นดูนาง และด้วยความหัวไวจึงเรียนรู้ได้เร็ว
ภาพที่นางจรดพู่กันลงสีส
