ตลอดช่วงบ่ายทิวัตถ์แทบไม่ยอมให้แพรรดาห่างตัวเลย ไม่ว่าเธอจะขยับไปทางไหนเขาก็เอาแต่คลอเคลียอยู่ตลอด จนหญิงสาวลืมภาพเจ้านายเย็นชาไปจนหมด เธอชอบเวลาที่อยู่ตามลำพังกับเขาแบบนี้เพราะมันเหมือนว่าเขาและเธอนั้นเป็นคู่รักที่มาพักผ่อนด้วยกันอย่างแท้จริง
“รดาจะลงเล่นน้ำไหม”
“ไม่ดีกว่าค่ะ วันนี้แดดแรงมากรดากลัวผิวเสีย”
“แล้วไม่อยากใส่บิกินี่ถ่ายรูปสวยๆ เหรอ”
“อยากค่ะ แต่คิดว่าคงใส่ไม่ได้”
“เพราะกลัวคนอื่นเห็นรอยพวกนี้เหรอครับ” เขาใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปไหล่มนที่มีรอยสีกุหลาบจางๆ อยู่หลายจุด
“ก็นิดหน่อยค่ะ รดารู้ว่ามันรีทัชได้ แต่คิดว่าไม่เอาดีกว่าอยากนอนพักมากกว่า”
“โกรธไหมที่มาเที่ยวแล้วไม่มีรูปสวยๆ”
“ไม่ค่ะ รดาอยากเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำมากกว่า คุณวัตถ์กลัวรดาโกรธเหรอคะ”
“ใช่สิ ผมกลัวรดาโกรธแล้วคืนนี้ผมต้องนอนคนเดียว”
“แล้วคิดว่าไม่โกรธรดาจะให้นอนด้วยเหรอคะ”
“ผมรู้ว่ารดาไม่ใจร้ายหรอก ถ้ายอ
