รถของรองประธานหนุ่มยังจอดไม่สนิทแพรรดาก็แทบจะวิ่งเข้าไปหา เธอทำทุกอย่างไปตามความรู้สึกโดยลืมคิดเรื่องแก้แค้นไปจนหมดสิ้น รอยยิ้มที่มีให้กับทิวัตถ์ในตอนนี้เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากหัวใจของเธอจริงๆ
“ท่านรองมารับรดาจริงๆ ด้วย” หญิงสาวพูดหลังจากที่เขาเอากระเป๋าเดินทางเก็บแล้วขึ้นมานั่งในตำแหน่งคนขับ
“นี่ยังคิดว่าผมล้อเล่นอยู่หรือไง”
“รดาก็แค่ไม่อยากจะเชื่อ แล้วท่านประธานไม่ว่าเหรอคะที่คุณไม่ไปด้วย”
“ไม่หรอกครับ ผมบอกท่านไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะไม่ไป”
“แต่ท่านรองไม่เห็นบอกรดาเลยว่าจะไม่ไป” ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความสังสัย
“คุณไม่ได้ถามผมนี่ คุณเอาแต่คิดเองว่าผมจะไป”
แพรรดาย่นหน้าใส่เขาก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นว่าท่านรองประธานหนุ่มที่ปกติเคยสวมแต่สูทนั้นเปลี่ยนมาสวมกางเกงยีนกับเสื้อยืดคอกลมดูแปลกตา
“มันตลกมาเลยเหรอรดา ผมเห็นคุณเอาแต่จ้องผมตั้งแต่ออกจากคอนโดแล้วนะ”
“เปล่าค่ะ รดาแค่ไม่ชินแต่ท่านริงแต่งตัว
