“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ท่านทั้งสองต้องเข้าใจ หรือเผลอๆ อาจจะดีใจก็ได้นะ ฉันไม่มีวันทิ้งเธอไปไหนอีกแล้ว ฉันจะรับผิดชอบเธอ ไม่ว่าท่านทั้งสองจะว่ายังไงก็ตาม” ปราณเอ่ยด้วยความจริงใจ เขารู้ว่าเธอกลัวหลายเรื่อง แต่เขาคนนี้จะทำทุกอย่างเพื่อเรียกความเชื่อมั่นของเธอกลับมา
“แล้วถ้าแม่ฉันโรคหัวใจกำเริบล่ะ” ลลินกังวลเรื่องนี้ค่อนข้างมากเช่นกัน
“ไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมรถพยาบาล เพื่อพาแม่เธอส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนที่สุดไว้แล้ว” ปราณตอบออกมาหน้าตาเฉย
“ถามจริง เตรียมไว้จริงเหรอ” ลลินทำหน้าไม่อยากเชื่อ
“จริงสิ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน มองไปทางนั้นสิ รถพยาบาลคันนั้น มีทั้งหมอและพยาบาลแสตนบายรออยู่ในรถ เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลอะไรอีกต่อไปแล้วนะ ลงไปกันเถอะ” ลลินมองไปตามมือของชายหนุ่ม เธอก็พบว่ารถพยาบาลจอดรออย่จริงๆ เธอรู้สึกของคุณเขามากที่ทำอย่างนี้เพื่อให้เธอสบายใจ ไม่ว่ามันจะมาจากใจเขาหร
