บ่วงแค้นคืนเสน่หา

หญิงสาวสำรวจการแต่งตัวของตนเองหนึ่งรอบ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปด้านในตึกสูงสิบแปดชั้น ซึ่งเป็นสำนักงานใหญ่ของบริษัทแห่งนี้ ก่อนจะเดินเข้าไปลลินก็แอบสวดคาถาอยู่ในใจ ยังไงเธอก็ต้องได้งานที่นี่ เพราะเธอไม่สามารถทนทำงานกับหัวหน้างานคนก่อนที่คอยแต่เอาเปรียบเธอ แย่งผลงานของเธอไปเป็นของตัวเอง และใช้งานเธอเยี่ยงทาสแบบนี้ เธอต้องทำให้สำเร็จ เพื่อที่เธอจะออกจาวงจรอุบาทว์นี่ให้ได้ เมื่อหญิงสาวที่มีความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยมก้าวเข้ามาในบริษัท เธอก็พบว่ามีคนมาสัมภาษณ์งานที่นี่มากกว่าห้าคน เท่าที่เธอทราบ บริษัทรับเพียงคนเดียว ซึ่งคนเหล่านี้คงเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวอย่างแน่นอน แค่คิดลลินก็หวั่นใจแล้ว แต่อย่างไรเสียเธอก็ไม่ถอดใจ เอาเป็นว่าทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับความสามารถและดวง ขอให้วันนี้เป็นวันของเธอด้วยเถิด ลลินได้แต่นั่งภาวนาอยู่ในใจ การสัมภาษณ์ผ่านไปเรื่อยๆ ก่อนที่คนเหล่านั้นจะค่อยทยอยออกไปทีละคน แน่นอนว่าไม่มีใครทราบผล ทุกคนที่กลับไปต้องรอการติดต่อกลับจากบริษัทเท่านั้น ระหว่างที่เธอกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้น เสียงเรียกชื่อเธอของเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเดินตามเธอไป ใช่แล้ว ตอนนี้ถึงคิวสัมภาษณ์งานของลลินแล้ว เธอสูดหายใจเข้าให้เต็มปอด เพื่อกลบเกลื่อนความตื่นเต้นที่เริ่มจะมีมากขึ้น เมื่อจะต้องเข้าไปสัมภาษณ์งานในห้องประชุมใหญ่ ทันทีที่เธอเข้าห้องประชุมใหญ่ที่ใช้เป็นที่สัมภาษณ์งานนั้น เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลก็ออกไปจากห้อง ส่วนลลินนั้นก็หันมามองผู้ที่สัมภาษณ์งานเธอ แว่วๆ ว่าเป็นถึงท่านประธานบริษัท “สวัสดีค่ะ” หญิงสาวประนมมือไหว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้กับท่านประธานบริษัท แต่เธอก็ต้องยิ้มค้างเมื่อท่านประธานบริษัทที่เธอเจอ เขาคือคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดในโลก “เธอ!!/นาย!!” สองเสียงเอ่ยออกมาเกือบจะพร้อมๆ กัน ท่ามกลางใบหน้าที่ตกใจอย่างสุดขีดของคนทั้งคู่