บ่วงแค้นคืนเสน่หา

ความหลัง...1

สี่ปีที่แล้ว

มหาวิทยาลัยรัฐบาลที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง

ลลินเด็กสาวที่มาจากต่างจังหวัดเป็นเด็กเรียนดี แต่แต่งตัวไม่เป็น เลยกลายเป็นสาวเฉิ่มเชยให้เพื่อนๆ ในคณะล้อกันให้สนุก แต่ลลินก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอแค่มาเรียนเท่านั้น เธอเป็นคนที่มีใบหน้าสละสวย แต่เธอแค่แต่งตัวไม่เป็นเท่านั้น แถมชุดนักศึกษาตัวใหญ่โคร่งและกระโปรงพีช มันทำให้เธอดูเฉิ่มเชยไปมากกว่าเดิม ใครๆ ในคณะก็เลยให้ฉายาเธอว่ายัยเฉิ่ม

แน่นอนว่าเมื่อเกิดการบูลลี่ขึ้นมา ยัยเฉิ่มคนนี้ก็จะเป็นเป้าหมายให้คนอื่นแกล้ง หนึ่งในนั้นก็คือปราณ เพื่อร่วมคณะบริหารธุรกิจแต่คนละสาขากับลลิน เขาโดนท้าทายให้จีบลลินให้ติด แล้วหลอกฟันเธอซะ ด้วยเดิมพันที่มันน่าเจ็บใจที่สุด นั่นก็คือการทำโปรเจคก่อนจบให้ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก เพราะตัวปราณเองก็ขี้เกียจทำโปรเจคจบ และอาทิตย์เพื่อนคนที่ท้าทายเขาก็อาจจะทำได้ดีกว่าเขา

การเดิมพันเริ่มขึ้น ลลินผู้น่าสงสารและไม่รู้อะไรเลย กำลังเข้าไปอยู่ในเกมของคนที่ไม่หวังดีกับเธอ เธอยังคงมาเรียนตามปกติ แต่ที่แปลกไปก็คือปราณพยายามเข้ามาใกล้ชิดกับเธอ เข้ามาคุยกับเธอ โดยที่ลลินก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร ทั้งที่เขาก็หน้าตาดี เป็นเดือนของคณะ มีสาวๆ หลายคนพยายามเข้าหาเขา แต่ทุกคนที่ผ่านมาก็เป็นได้แค่คนผ่านทางเท่านั้น แล้วคนอย่างปราณจะเข้าหาคนอย่างเธอไปเพื่ออะไร ลลินไม่เข้าใจจริงๆ

ในคราแรกเธอพยายามเดินหนี แต่เขาก็พยายามที่จะเข้ามาใกล้เธอและทำความรูจักเธออย่างไม่ละความพยายาม ทำให้ผู้หญิงอย่างลลินเริ่มหวั่นไหว ก็จะไม่ให้เธอหวั่นไหวได้ยังไง ในเมื่อมีผู้ชายที่ทุกคนในคณะต่างหมายปอง เข้ามาทำตัวราวกับมาจะจีบเธอ เหมือนกับว่าเธอสวยเต็มประดา ลลินจึงหลงกลเขาเป็นธรรมดา

“วางหนังสือลงก่อนครับคนสวย มากินข้าวก่อน เดี๋ยวร่างกายจะแย่เอา” ปราณเอ่ยอย่างปากหวาน ในขณะที่คนสวยที่ใครๆ เรียกว่ายัยเฉิ่มถึงกับหัวใจพองโตขึ้นมา จานข้าวที่ราดด้วยแกงจากโรงอาหารของคณะถูกวางลงตรงหน้าสาวเฉิ่ม

“ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ค่ะ ลินเกรงใจ” รอยยิ้มใสๆ ซื่อๆ มันไม่ได้ทำให้คนที่เข้ามาหาหญิงสาวด้วยแผนการบางอย่างกลับใจเลยสักนิด เขากลับรู้สึกว่าใบหน้าของหญิงสาวนั้นมีความสวยหวานอยู่ แต่เพราะทรงผมที่หยักศกตั้งแต่เกิด กับการแต่งตัวของเธอ ทำให้ทุกคนมองผ่านความงามนั้นไป

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก แต่ถ้าเกรงใจก็รับเป็นแฟนซะทีสิครับ” ปราณเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเบื่อที่จะเล่นเกมนี้แล้ว เขาอยากชะเดิมพัน เพราะอีกไม่นานก็ต้องทำโปรเจคก่อนจบแล้ว ถ้าขืนช้าอยู่อย่างนี้ เดิมพันที่เขาต้องการก็ไม่มีความหมายสิ

“ผู้หญิงมีตั้งเยอะ ปราณมาตามเราทำไม” ลลินเอ่ยถามด้วยความสงสัยระคนดีใจ