บ่วงแค้นคืนเสน่หา

ความหลัง...2

“มีตั้งเยอะก็จริง แต่เราไม่ได้ชอบพวกนั้น เราชอบลิน ผู้หญิงแบบลินนี่สิ เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกเรา” ปราณกำลังสร้างวิมานในอากาศให้กับหญิงสาว

“อย่ามาปากหวานเลย เรารู้นะลับหลังเรา ใครๆ ก็เรียกเราว่ายัยเฉิ่ม แล้วรูปหล่อเดือนคณะแบบปราณจะมาเป็นแฟนยัยเฉิ่มอย่างเราได้ยังไง” แม้ว่าจะใจเต้นแรงกับคำบอกชอบของชายหนุ่มแค่ไหน แต่ลลินก็ต้องมีสติให้มาก ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายที่จะมีเจ้าชายในฝันมาหลงเสน่ห์ลูกเป็ดขี้เหร่อย่างเธอ

“ไม่ได้ปากหวาน เรารู้สึกยังไงก็พูดออกไปอย่างนั้น” คำหวานยังคงถูกส่งออกมาจากเรียวปากหยักอย่างต่อเนื่อง ซึ่งหัวใจคนฟังมันก็แค่ก้อนเนื้อก่อนหนึ่งที่กำลังจะละลายเพราะคำหวานจากปากเขา

“อย่ามาพูดดีเลย กินข้าวเถอะ เอ้า..นี่ตังค์ค่าข้าว” ลลินเสไปเรื่องอื่น เพราะเริ่มรู้สึกว่าตนเองหน้าแดง อีกไม่นานเธออาจจะโดนล้อจากเขา

“ไม่เอาหรอก มาจีบสาว จะมาเอาค่าข้าวจากสาวเราไม่ทำอยู่แล้ว” คราวนี้ปราณกล่าวจากใจ

“งั้นก็ขอบคุณมากนะ” ลลินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นคำว่าตกลงเป็นแฟนกับเราได้มั้ย” ปราณยังตื้อให้หญิงสาวตอบตกลงเป็นแฟนไม่หยุด

“ยังหรอก ขอดูพฤติกรรมต่ออีกสักนิดนะ” ลลินกล่าวอย่างเล่นตัว เธอไม่ควรตอบตกลงเป็นแฟนกับเขาเร็วเกินไป เพราะมันจะดูเหมือนเธออยากเป็นแฟนเขาเสียเต็มประดา

“ก็ได้ เรายินดีจะรอการเปลี่ยนสถานะจากลินเสมอนะ” ปราณเอ่ยอย่างเอาใจ

“อือ...” ลลินพยักหน้ารับทันที