“มาทานข้าวเถอะ” ปราณเอ่ยชวนหญิงสาวที่มัวแต่ยืนคิดถึงเรื่องในอดีตอยู่
หญิงสาวก็นั่งลงอย่างง่ายดาย เธอไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขา เนื่องจากว่าตอนนี้เธอหิวมากแล้ว เหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งเหนื่อยเรื่องเตรียมตัวสัมภาษณ์งานที่เอาเข้าจริงแล้วไม่ได้ใช้สักนิด แล้วก็เหนื่อยกับคนที่ทำท่าทางราวกับเป็นเจ้าชีวิตของเธอ มันทำให้หญิงสาวเหนื่อยเป็นสองเท่าเลยทีเดียว
“นี่ของโปรดเธอ” ปราณตักไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ใส่จานให้กับหญิงสาว ซึ่งมันเคยเป็นของโปรดเธอจริง แต่ตอนนี้เธอไม่ทานมันแล้ว เพราะเวลาที่เธอทานมันเธอจะนึกถึงช่วงเวลาที่ปราณเอาอกเอาใจเธอเรื่องอาหารจานโปรด หลังจากวันนั้นมา ลลินจึงไม่เคยสั่งมันมาทานอีกสักครั้ง
“ฉันไม่ชอบแล้ว เอาคืนไป” ลลินตักคืนให้ชายหนุ่ม ก่อนที่จะตักอาหารอย่างอื่นทานแทน เธอทานอาหารไปเงียบๆ แต่บนโต๊ะอาหารมันดูตึงเครียดเหลือเกิน และปราณก็สัมผัสได้ถึงมัน เขาจึงเลือกที่จะมองเธอรับประทานอาหา
