บ่วงแค้นคืนเสน่หา

คู่นอน...1

“แค่นี้เอง จะพอใส่อะไรล่ะ” ปราณกล่าวอย่างไม่ชอบใจ ก่อนที่เขาจะเดินไปบอกพนักงานจัดชุดที่เข้ากับเธออีกยี่สิบกว่าชุด

“นี่นาย จะบ้าหรือเปล่า มันแพงมากนะ” ลลินตาโตเมื่อได้ยินคำสั่งของเขา

“ไม่บ้าหรอก อยู่เฉยๆ เถอะน่า” ชายหนุ่มทำท่าทางไม่ชอบใจเท่าใดนัก ในขณะที่มือของเขาก็ส่งบัตรเครดิตให้พนักงานเพื่อชำระค่าเสื้อผ้าของหญิงสาว ซึ่งสนนราคาเจ็ดหลัก แค่ร้านแรกลลินก็ลมแทบจับ ทำไมเขาต้องมาจ่ายให้เธอมากมายขนาดนี้ หญิงสาวไม่เข้าใจจริงๆ ว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่กันแน่

เมื่อจ่ายเงินจนพอใจแล้ว ชายหนุ่มก็หิ้วของพะรุงพะรัง ก่อนที่จะพาหญิงสาวไปเลือกซื้อของใช้ส่วนตัวอีกเล็กน้อย ลลินงงไปหมด เธอมาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่เธอต้องมากับคนที่เธอคอยสาปตลอดสี่ปีที่ผ่านมา เธอมาเดินอยู่ข้างๆ เขา ราวกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็ไม่ปาน แต่อย่างไรเสียมันก็ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นอีกแน่นอน การกลับเข้ามาในชีวิตเขาครั้งนี้ เธอให้เหตุผลกับตนเองว่าเพื่อมารดาของเธอ เพราะเธอไม่อาจคาดเดาได้ว่าคนเลวอย่างปราณจะทำอย่างที่เขาขู่จริงหรือไม่

และเมื่อจัดการเลือกซื้อทุกอย่างครบเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็ขึ้นมาบนรถอีกครั้ง ลลินไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว ทุกอย่างมันดูฉุกละหุกไปหมด เธอก็เลยแกล้งหลับเอาดื้อๆ เธอไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว ในเมื่อเขาได้ทุกอย่างไปแล้ว เขาคงไม่พาเธอไปฆ่าไปแกงที่ไหนหรอก ส่วนร่างสูงนั้นก็ลอบมองเสี้ยวหน้างามด้วยความคิดถึง เขาอยากจะเอ่ยคำว่าขอโทษ แต่ทำไมเขาถึงพูดมันไม่ออก ทั้งที่สถานการณ์ระหว่างเขาและเธอมันอาจจะดีกว่านี้ ถ้าหากเขาได้ขอโทษเธอจากใจสักครั้ง

“ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว” นานเท่าใดไม่รู้ที่ร่างบางหลับไป เธอถูกปลุกอีกครั้งด้วยจุมพิตจากจมูกคมสัน

“ปลุกดีๆ ก็ได้ไม่ต้องเสนอหน้ามาใกล้หรอก มันปลอมมากรู้มั้ย” ลลินเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ เพราะเธอโดนขโมยจุมพิตไปดื้อๆ แบบนี้

“ก็เธอนอนยั่วก่อน ช่วยไม่ได้” ปราณยักไหล่ ก่อนที่เขาจะลงจากรถไปขนของที่เขาซื้อมาให้หญิงสาว ตอนนี้สภาพของท่านประธานหนุ่มดูพะรุงพะรังมากเหลือเกิน ด้วยความหมั่นไส้ทำให้ลลินไม่ยอมช่วยเขาถือของแต่อย่างใด

“นายนี่มันจริงๆ ฉันจะทนนายได้ถึงหนึ่งปีมั้ย ทำไมชีวิตมันถึงซวยแบบนี้” ลลินเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ เขาทำให้เธอต้องอารมณ์ขึ้นกี่ครั้งแล้ว นี่แค่หนึ่งวันนะ ถ้าเป็นหนึ่งปี เธอมีสิทธิ์เส้นเลือดในสมองแตกตาย

“มาได้แล้ว มัวแต่บ่นเป็นแม่แก่อยู่ได้” ถึงมือจะถือของพะรุงพะรัง แต่ร่างสูงของเขาก็ยังสามารถใช้มืออีกข้างมาจับมือหญิงสาว ก่อนที่จะพาเธอเดินไปที่ลิฟท์ ด้วยความโมโหทำให้เธอไม่ทันได้สังเกตคอนโดที่เขาพามา ก่อนจะมารู้ตัวอีกครั้งว่ามันคือที่ที่เขาพาเธอมาเชือด ความเจ็บปวดก็ทำให้หญิงสาวหน่วงไปทั้งใจ