บทที่ 1 อิสรภาพ 5
575 คำ
สิ้นเสียงมธุมาสที่ออกปากขอคืนพันธะหว่างกันกับหลานชายคุณหญิงจรรยากลางวงศาคณาญาติ ภายในคฤหาสน์วัสวัตธาดาก็เกิดความโกลาหลขึ้น คุณหญิงใหญ่มีอาการวิงเวียน สีหน้าแดงก่ำ ท่าทางหอบเหนื่อย มือไม้สั่นระริกทำเอาลูกหลานพากันตกใจ รีบโทร. ตามแพทย์ประจำตระกูลเร่งรุดมาดูอาการเป็นการด่วน
หลังการตรวจรักษาเสร็จสิ้น นายแพทย์ใหญ่ก็แจ้งว่าคุณหญิงจรรยามีอาการช็อกเพราะความเครียด พักผ่อนสักสองสามวันก็จะหายเป็นปกติ แต่ระหว่างนี้ควรหลีกเลี่ยงอย่าทำให้ท่านโมโหหรือเป็นกังวลจะดีกว่า
มธุมาสยืนอยู่หน้าห้องนอนของคุณหญิงจรรยา เฝ้ามองท่านด้วยความเป็นห่วงอยู่ไกลๆ ละอายใจเกินกว่าจะกล้าเข้าไปสู้หน้าท่านและลูกหลาน ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด สีหน้าโศกสลด อดโทษตัวเองไม่ได้ที่เป็นสาเหตุทำให้คุณย่าผู้อารีเป็นทุกข์จนล้มป่วย
ตอนที่คุณหญิงใหญ่ฟื้นคืนสติกลับมา คนแรกที่ท่านมองหาก็คือหลานสะใภ้ เอ่ยปากเสียงแห้งแหบโหยว่า
“นอกจากหลานสะใภ้ของฉัน ทุกคนออกไปให้หมด”
ญาติมิตรคนอื่นๆ พากันมองหน้าส่งสายตามาที่หลานชายคนเดียวของคุณหญิง กัญจน์มองท่านแล้วปรายตาไปยังอีกคนที่ยืนอยู่นอกห้องแวบหนึ่ง สีหน้านิ่งขรึม แต่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ ก่อนจะก้าวขาออกไปคนแรก โดยคนที่เหลือค่อยๆ ทยอยตามกันมาจนหมด
“มาร์... มานี่สิลูก”
มธุมาสถลาเข้ามาทรุดตัวลงข้างเตียงทันทีที่ท่านกวักมือเรียกหาอย่างอ่อนแรง เอื้อมมือกุมมือที่เหี่ยวย่นตามวัยของท่านแนบแก้ม น้ำตารื้นคลอเบ้าด้วยความรู้สึกผิดจับใจ
“มาร์ขอโทษนะคะคุณย่า”
คุณหญิงใหญ่ยิ้มอ่อน ไล้ปลายนิ้วบนใบหน้าหลานสะใภ้อย่างปลอบขวัญ
“ลูกไม่ได้ทำผิดอะไร”
หญิงสาวส่ายหน้า “มาร์ทำให้คุณย่าเสียใจ”
“ถ้ารู้ว่าย่าเสียใจ มาร์จะยกเลิกเรื่องการหย่าได้มั้ยลูก เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก”
มธุมาสเม้มริมฝีปาก แววตายิ่งเศร้าสลด เมื่อต้องกลั้นใจปฏิเสธสิ่งที่ท่านขอร้อง
“ขอโทษนะคะคุณย่า”
“บอกมาสิว่าลูกไม่สบายใจเรื่องอะไร เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ย ไม่ต้องกังวล ย่าจะสั่งตากัญจน์ให้เลิกกับแม่นั่นอย่างเด็ดขาด ขอให้ลูกวางใจเป็นหลานสะใภ้ที่น่ารักของย่าก็พอ ที่เหลือย่าจะจัดการเอง”
“มาร์รู้ว่าคุณย่าหวังดีอยากให้พวกเราสองคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่พี่กัญจน์ไม่ได้รักมาร์ ถึงจะฝืนอยู่ด้วยกันต่อไปก็ไม่มีใครมีความสุขหรอกค่ะ รังแต่จะสร้างความบาดหมางเกลียดชังกันมากขึ้นเสียเปล่าๆ มาร์อยากปลดปล่อยพี่กัญจน์และตัวเอง ทุกคนควรจะได้มีชีวิตในแบบที่ต้องการไม่ใช่เหรอคะ”
คุณหญิงจรรยานิ่งเงียบ ทอดถอนใจเฮือกใหญ่ หลายปีมานี้นางเห็นหลานสองคนอยู่ในสายตาตลอด รู้ทุกเรื่องราวความเป็นไป ทั้งความรักความแค้นของทั้งคู่จนหมดเปลือก ความเข้าใจผิดของกัญจน์ที่มีต่อมธุมาสสร้างบาดแผลฉกรรจ์ในใจ ก่อให้เกิดความไม่เชื่อใจและนำมาซึ่งการทำร้ายจิตใจแก่เด็กสาวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
- ผู้เขียน
