พิมพ์รวีก้าวลงจากรถแท็กซี่ สายตาจ้องมองเรือนหอของกัญจน์ที่หล่อนอยากจะย้ายเข้ามาอยู่ใจแทบขาด แต่ในยามนี้หล่อนเกลียดมันจับใจ บ้าน...ที่ครั้งหนึ่งมธุมาสเคยได้ครอบครองเป็นคุณผู้หญิงนั่งชูคออยู่ ส่วนหล่อนกลับอยู่แค่ในห้องแคบๆ ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรี ไม่มีบ่าวไพร่คอยปรนนิบัติให้ความเคารพนบนอบ
หล่อนมั่นใจว่ากัญจน์ต้องอยู่ที่นี่ หลังจากตระเวนตามหาเขาไปทั่วทั้งผับที่เขาไปประจำ สโมสรที่ชอบไปผ่อนคลาย ที่เพนต์เฮาส์ส่วนตัว แม้แต่ที่บ้านคุณหญิงจรรยาหล่อนก็บุกไปแล้วอย่างไม่เกรงกลัว แต่ก็ไม่พบตัวเขาเลยสักที่ จะเหลือก็แค่ที่นี่เป็นที่สุดท้ายเท่านั้นแหละ
ที่กลับมาที่นี่ เพราะคิดจะกลับมาคืนดีกับเมียเก่าจริงๆ ใช่มั้ย?
พิมพ์รวีหอบความโกรธเกรี้ยวที่อัดแน่นจนล้นอกบุกเข้าไปในบ้าน ทำเอาบรรดาแม่บ้านและคนงานตกอกตกใจไปตามๆ กัน
“คุณกัญจน์อยู่ที่ไหน” หล่อนตวาดถามสาวใช้คนหนึ่ง หล่อนสะดุ้งจนตาแดงเมื่อสบสายตาดุดันน่ากล
