มธุมาสมองเมิน ยังคงเหยียดยิ้มแฉเขาต่อไปว่า
“เพราะคุณเจ็บปวด คุณกลัวตาย คุณผิดหวังเพราะคิดว่าฉันไม่ยอมช่วยคุณ คุณก็เลยโยนบาปทั้งหมดมาที่ฉันคนนี้ ทั้งๆ ที่ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ไม่ได้เป็นต้นเหตุของเรื่องเลยแม้แต่นิดเดียว คุณมองฉันด้วยอคติ ตราหน้าหาว่าฉันเป็นคนใจร้ายใจดำ คุณทำร้ายฉันที่เป็นผู้บริสูทธิ์เพื่อระบายอารมณ์ ไม่ใช่แค่คนเดียว คุณยังตั้งใจให้เพื่อนที่เคยรักกันมากของฉันเหยียบย่ำเกียรติและศักดิ์ศรีของฉันจนจมดิน
แล้วพอตอนนี้คุณรู้ความจริงว่าเข้าใจผิด คุณก็แค่รู้สึกผิด อยากจะทำคุณไถ่โทษ เพื่อที่ตัวเองจะได้สบายใจขึ้นก็เท่านั้น”
กัญจน์ก้มหน้าไม่กล้าสู้สายตามธุมาส จริงทุกคำอย่างที่เธอพูดตีแสกหน้ากัน เขามันเป็นคนเห็นแก่ตัวที่ใช้เธอเป็นตัวเยียวยาความรู้สึกที่เจ็บปวดของตัวเอง ทำให้เธอเจ็บทุกทาง ซ้ำร้ายยังให้ท้ายพิมพ์รวีเหยียบย่ำซ้ำเติมเธอ ถึงจะบอกว่าตอนนั้นอายุเข้าวัยเบญจเพส มีวัยวุฒิและวุฒ
