“มธุมาส! เธอตั้งใจทำร้ายให้พริมแท้งลูกใช่มั้ย”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดดังกึกก้องราวกับฟ้าผ่า แววตากระหายเลือด สีหน้ากัญจน์บิดเบี้ยวดุร้ายดุจพญามัจจุราชที่พร้อมจะพรากชีวิตของเธอไปได้ทุกเมื่อ ทำให้ร่างบอบบางหวาดกลัวจนตัวสั่น
มธุมาสที่ถูกบีบคออึดอัดจนหายใจไม่ออก สภาพเธอดูเหมือนปลาขาดน้ำพยายามอ้าปากพะงาบๆ หอบอากาศเข้าปากให้ได้มากที่สุด กัดฟันตอบออกไปเสียงกระท่อนกระแท่นว่า
“ฉัน...ไม่ได้...ทำ!”
“แกทำบ้าอะไร! ปล่อยลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้นะ”
มนตรีตั้งสติได้หลังจากเกิดเหตุการณ์ชุลมุนเพียงเสี้ยวนาที เห็นสีหน้าเขียวคล้ำใกล้จะขาดใจของมธุมาส เขาก็พุ่งเข้ายื้อยุดฉุดแขนของอดีตลูกเขยให้หลุดจากหลังคอเล็กๆ ของลูกสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เพราะตกใจมากไปบวกกับเคลื่อนไหวร่างกายอย่างหนักหน่วง จึงเจ็บปวดหัวใจอย่างรุนแรง
“ออกไป! อย่ามายุ่ง!”
กัญจน์ที่เห็นสภาพคนรักนอนหน้าซีดขาวเพราะตกเลือดจนแท้ง ถูกความโกรธเข้าครอบ
