“พ่อเธอยังไม่ตาย จะรีบเรียกหานรกไปทำไม เอาไว้รอให้จัดงานศพก่อน แล้วค่อยมาร้องไห้คร่ำครวญ”
เป็นคำพูดที่โหดร้ายทารุณเหลือเกิน...
มธุมาสถูกคำพูดยั่วยุของเขารุมกรีดแทงหัวใจจนเหวอะหวะไม่เหลือชิ้นดี เพลิงโทสะที่สุมอกพุ่งพรวดจนระเบิดพล่าน เธอหันขวับตวัดกำปั้นตบหน้าเขาสุดแรงเกิดจนมันสะบัดหัน พลางส่งเสียงคำรามด่าทอดังลั่น
“ไอ้สารเลว! แกทำร้ายพ่อฉัน ถ้าพ่อฉันเป็นอะไรไปละก็ ฉันจะตามจองล้างจองผลาญพวกแกให้ถึงที่สุด ไม่แกก็ฉันต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”
หญิงสาวกระชากคอเสื้อเขากำขยุ้มแน่น ดวงตาแดงก่ำเหมือนเลือดคั่งจ้องสีหน้าเรียบเฉยเย็นชาของเขาตาไม่กะพริบ แม้น้ำตาจะร่วงเผาะไม่ขาดสาย ทำราวกับจะถลกหนังเขาออกมาเสียเดี๋ยวนี้ ก่อนจะผลักร่างหนาออกอย่างชิงชังรังเกียจสุดหัวใจ หมุนตัวหันหลังเดินเหม่อลอยอ่อนแรงไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน ความเจ็บปวดท่วมท้นทำให้น้ำตากบหน้า สองตาพร่าเลือนจนมองอะไรไม่เห็น สมองปวดร้าวจนชาหน
