“เมียพี่ตัวห้อมหอม ไม่เจอตั้งครึ่งวัน คิดถึงจะแย่”
เธอหัวเราะร่วน อดขำไม่ได้ที่ท่านประธานใหญ่แห่งธนาคารสยามชาติกลายเป็นคนติดเมียไปเสียแล้ว แววตาที่เขามองสบเธอกรุ่นๆ เต็มไปด้วยแรงปรารถนา ราวกับอยากจะดึงทึ้งเสื้อผ้าเธอออกแล้ว กดแนบแทรกตัวเขาเข้ามาอย่างลึกซึ้งถึงใจเสียเดี๋ยวนี้
มธุมาสอดสะเทิ้นอายแกมวูบวาบหวั่นไหวไม่ได้
“พอเลยค่ะ ไม่ต้องมามองมาร์แบบนี้เลย อย่าลืมสิคะว่าเรากำลังจะไปหาคุณย่า ให้ผู้ใหญ่รอนานๆ มันไม่ดีนะคะ พี่กัญจน์รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ มาร์จะไปดูลูกสักหน่อย”
“อย่าเพิ่ง... อยากสวีตกับเมียแบบนี้นานๆ” เขาอ้อนพลางพรมจูบพรมเม้มแถวลาดไหลและซอกคอไม่หยุด ทำให้เธอจักจี้จนต้องหดคอหนีอยู่ตลอด
“เจอหน้ากันทุกวัน จะสวีตอะไรกันนักหนาล่ะคะ ไม่เบื่อรึไง”
“พี่รักมาร์ รักหมดชีวิตจิตใจของพี่ แล้วพี่เบื่อมาร์ได้ยังไง” พูดพลางสบตาหวานเชื่อมเปิดเปลือยแรงรักแรงสิเน่หา
มธุมาสยกมือแนบแก้มลูบไล้คาง
