มธุมาสที่เพิ่งให้นมลูกสาวตัวน้อยจนอิ่มและหลับปุ๋ยไปแล้ว เดินมาดูสามีที่อยู่ในห้องแต่งตัว เห็นเขากำลังผูกเนกไทจึงเข้าไปช่วยพร้อมสำรวจความเรียบร้อยว่าชายตรงหน้าเนี้ยบไปทั้งตัวแล้วนั่นแหละ จึงถอยออกมายืนดูเขาด้วยความชื่นชม
“หล่อแล้วค่ะ”
กัญจน์หัวเราะร่วน ก้าวเข้ามาโอบเอวบางของเธอแล้วจุมพิตข้างขมับบางอย่างนุ่มนวล รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ไม่ว่าใครจะชมเขาว่าหล่อสักเพียงใด ก็สู้ไม่ได้แม้เพียงเศษเสี้ยวคำพูดของภรรยาที่ทำให้ใจเขาฟูเหมือนปุยเมฆที่ล่องลอยกลางท้องฟ้าสดใส
“ขอบคุณครับ” เขากระซิบเสียงนุ่มแล้วกดจูบหนักๆ ที่ขมับอีกครั้งอย่างอดใจไม่อยู่ ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “วันนี้คุณย่าโทร. มานัดทานข้าว เย็นๆ พี่จะมารับมาร์กับลูกนะ แต่งตัวสวยๆ รอเลย”
“ค่ะ” เธอพยักหน้ายิ้มๆ
เธอเองก็คิดถึงคุณย่าเช่นกัน กลับมาตั้งเดือนหนึ่งแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปกราบท่านเลย ความเป็นแม่ลูกอ่อนทำให้เธอขยับตัวทำอะไรแทบไม่ไ
