เรือนหอของสองสามีภรรยาตระกูลวัสวัตธาดา ทุกวันของชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดบนบัลลังก์ เปรียบดั่งราชาแห่งโลกเศรษฐกิจ ยังคงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มแห่งความสุขเหมือนดังเช่นทุกวัน
“คุณพ่อขา...”
กัญจน์หันไปตามเสียงเล็กๆ ใสแจ๋วของลูกสาววัยสี่ขวบที่ร้องเรียกเขาหวานหยด พลางยิ้มกว้างและหวานไม่ต่างกัน เขาย่อตัวนั่งยองๆ สองมือกางออกรอรับร่างกลมๆ ของสาวน้อยแสนสวยที่วิ่งโถมเข้าใส่เขาทั้งตัว หอมแก้มป่องที่ทั้งนุ่มและน่ามันเขี้ยวซ้ายขวาจนชื่นใจ แล้วทำแก้มป่องยื่นหน้าให้ลูกสาวหอมเขากลับบ้าง
“ลูกสาวใครน้า ทำไมน่ารักจัง”
“น้องมายด์เป็นลูกสาวคุณพ่อกัญจน์กับคุณแม่มาร์ค่า”
“เก่งมากครับ น่ารักที่สุดเลย” พูดพลางยกมือลูบเปียผม จัดโบว์สีหวานแหววให้เข้าที่เข้าทาง
“น่ารักแล้วคุณพ่อรักมั้ยคะ” สาวน้อยของเขาเอียงคอถาม ทำตาโตแป๋วแหวว
“รักสิคะ รักที่สุดในโลกเลยค่ะ”
ไม่พูดเปล่า ยังหอมแก้มลูกสาวฟอดใหญ่แ
