“คะ คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ มีอะไรรึเปล่า หรือว่าคุณไม่สบายเจ็บป่วยตรงไหนคะ” หล่อนอยากจะเข้าไปสำรวจร่างกายของเขา แต่ก็กลัวเกินกว่าจะกล้าเข้าใกล้
กัญจน์เหยียดยิ้มขณะนั่งเกยสะโพกลงกับขอบโต๊ะทำงานของปพนธ์ แววตาที่จ้องมองหล่อนยิ่งดูเย็นชาเข้าขั้นเลือดเย็น
“ผมสบายดี ที่มาวันนี้ก็แค่ต้องการจับโกหกใครบางคน”
พิมพ์รวีหน้าถอดสี แอบกลืนน้ำลายพยายามปั้นหน้าให้เป็นปกติ ในหัวครุ่นคิดอย่างหนักว่าหล่อนเผลอทำอะไรให้เขาจับได้รึเปล่า
ไม่! หล่อนกับปพนธ์ร่วมมือกัน ช่วยกันปลอมเอกสารและเก็บเรื่องบริจาคไตไว้เป็นความลับสุดยอด ไม่มีทางเล็ดลอดหลุดไปถึงหูกัญจน์แน่นอน
บางที...เขาอาจจะแค่ถามลองเชิงหล่อนเท่านั้น ตราบใดที่ไม่มีหลักฐานมัดตัวแน่ชัด หล่อนก็แสร้งทำตีเนียนต่อไป อย่าให้เขาจับได้ไล่ทันก็พอ
“แย่จัง พนักงานคนไหนทำให้คุณไม่พอใจเหรอคะ บอกพริมมา เดี๋ยวพริมจะให้คุณอาปพนธ์ไปจัดการสั่งสอนคนพวกนั้นเอง” หล่อนฝืนทำใจด
