กัญจน์รอจนมธุมาสพักฟื้นหลังคลอดและอยู่ไฟจนครบ รวมถึงรอให้ลูกสาวแข็งแรงมากพอที่จะขึ้นเครื่องบินได้ เขาจึงพาสองแม่ลูกกลับมาที่กรุงเทพฯ พอเท้าแตะถึงพื้นท่าอากาศยานปุ๊บ สถานที่แรกที่ชายหนุ่มพาเธอไปไม่ใช่เรือนหออย่างที่คิด เขาอุ้มลูกพลางเดินจูงมือเธอมาหยุดที่สำนักงานเขตแทน
ตอนนั้นมธุมาสมองเขาอย่างงงๆ แล้วเอ่ยถาม
“พี่กัญจน์พามาร์มาที่นี่ทำไมคะ”
“จดทะเบียนสมรส”
เขายิ้มตอบเธอแล้วจูงมือเข้าไปอย่างมาดมั่น สาเหตุที่เขาเร่งรีบใจร้อนเป็นเพราะ
“พี่รอไม่ไหวแล้ว พี่อยากประกาศให้ทุกคนรู้ว่ามาร์เป็นของพี่ พี่อยากเรียกมาร์ว่า ‘เมีย’ ได้เต็มปากเต็มคำ และพี่ก็อยากให้ลูกของเรามาเป็นพยานรักให้กับพ่อแม่ของแกด้วย”
มธุมาสนึกแล้วก็ขำจนอดหัวเราะไม่ได้ เธอนั่งพิงอกสามีที่ตอนนี้พิศมองทะเบียนสมรสสลับกับภาพถ่ายครอบครัวพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หุบ ก่อนจะเอ่ยแซวว่า
“ยิ้มจนหน้าบานเป็นจานดาวเทียมแล้วค่า” เอื้อมมือไป
