“ไม่ทราบว่าท่านประธานยังมีอะไรให้ดิฉันรับใช้อีกคะ”
กัญจน์ไม่ได้ตอบเธอ แต่หันไปเอ่ยกับคนรักว่า
“วันนี้ผมคงไปเป็นเพื่อนคุณไม่ได้ เพราะตอนบ่ายต้องเข้าไซต์งาน แต่เดี๋ยวผมจะให้เสกสรรไปเป็นเพื่อนคุณแทนก็แล้วกัน”
พิมพ์รวียิ้มเจื่อนๆ ในใจเดือดดาล ที่กัญจน์ปฏิเสธก็ว่าหนักแล้ว ยิ่งเห็นนังมธุมาสลอยหน้ายิ้มเยาะหล่อนก็ยิ่งเดือดดาล อยากจะกรีดร้องกระทืบเท้าเป็นช้างตกมันที่บดขยี้นังตัวดีให้บี้แบนคาฝ่าเท้าไปเสียเลย
หล่อนทำสีหน้าราวกับเข้าใจ แต่ก็เอ่ยเสียงเศร้าว่า
“ไม่เป็นไรค่ะ พริมก็แค่เป็นกังวลนิดหน่อย รู้สึกว่าช่วงนี้ร่างกายรวนๆ ไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้”
“ก่อนหน้านี้คุณหมอบอกว่าคุณสุขภาพแข็งแรงดีไม่ใช่เหรอ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น” กัญจน์ขมวดคิ้วถาม
“จะเอาอะไรกับคนป่วยล่ะคะ ยิ่งพริมมีร่างกายที่ไม่สมประกอบแบบนี้ ก็ป่วยง่ายเป็นธรรมดา ฟื้นตัวก็ค่อนข้างช้ากว่าคนปกติทั่วไป”
พิมพ์รวีจงใจเอ่ยทวงบุญคุณกลายๆ ยิ
