ท่ามกลางโครงการก่อสร้างขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฝุ่นควัน แดดเปรี้ยงและไอความร้อนระอุ มธุมาสที่ร่างทั้งร่างชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ แผ่นหลังของเสื้อเปียกชื้น บนใบหน้ามีเหงื่อเม็ดโป้งไหลหยดตามไรขมับและปลายจมูกรูปหยดน้ำหยดแล้วหยดเล่า แต่ก็ไม่ได้ปริปากบ่นสักคำ ยังคงเดินตามเจ้านายหนุ่มต้อยๆ ไปทุกที่
กัญจน์ลอบมองเสี้ยวหน้าเล็กๆ แดงก่ำเพราะถูกแสงแดดแผดเผา นึกอยากจะเอื้อมมือใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้ แต่จำต้องอดกลั้นไว้แสร้งทำเป็นนิ่งเฉย ด้วยยังเคืองเรื่องที่เธอไม่สนใจเขา ไม่หึงไม่หวงยามที่เขาถูกผู้หญิงอื่นออดอ้อนเอาะเซาะ ทว่าก็แอบมองคนข้างหลังอยู่เนืองๆ กลัวว่าไอแดดและอากาศที่ร้อนจัดจะทำให้ลูกคุณหนูที่ไม่เคยต้องแดดต้องฝนจะพานเป็นลมเป็นแล้ง หรือไม่ก็ถูกแสงแดดแรงจ้าเผาผิวสวยๆ ไหม้เกรียมไปเสียก่อน
“น้ำครับ” คชายิ้มกว้างพลางยื่นขวดน้ำแร่ที่เปิดฝาและใส่หลอดส่งให้หญิงสาว
“ขอบคุณค่ะ” มธุมาสยิ้มหวานตอบ รับขวด
