บทที่ 12 ขอโทษ 1

975 คำ

มธุมาสพยุงร่างกายเดินกะเผลกมาหยุดอยู่หน้าเพนต์เฮาส์ของอดีตสามี ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองโชคร้ายสุดๆ ไม่รู้ว่าเป็นวันซวยอะไรของเธอ ตอนออกจากบ้านก็ไม่ได้ก้าวเท้าผิดหรือมีจิ้งจกร้องทักนี่นา แต่ทำไม้ทำไม...ถึงต้องมาเจ็บตัวแบบไม่เข้าเรื่องด้วยนะ? หญิงสาวกัดริมฝีปาก โทษทุกอย่างว่าเป็นความผิดของผู้ชายคนนั้น ถ้าเขาไม่มัวแต่จะหาเรื่องเร่งเธอ เธอก็คงไม่มัวแต่รีบจนตกหลุมเท้าพลิกแบบนี้หรอก ยิ่งคิดก็ยิ่งเบื่อหน่าย เอือมระอากับการที่ต้องพบเจอเขา ทะเลาะเบาะแว้งกันไม่ว่างเว้น ยิ่งต้องมาอยู่ร่วมห้องกันอย่างนี้ตามสัญญา เธอยิ่งอึดอัดพานไม่อยากจะเปิดประตูก้าวขาเข้าไปข้างในเลย รู้สึกไม่ต่างกับการที่ตัวเองกำลังเดินเข้าสู่ประตูขุมนรกยังไงยังงั้น มธุมาสถอนหายใจหนักๆ อีกหลายครั้ง ทำใจก็แล้ว ปลอบตัวเองก็แล้ว กว่าจะแตะคีย์การ์ดสแกนลายนิ้วมือเปิดประตูห้องเข้าไปตามที่กัญจน์เคยบอก ดวงตาคู่เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม